ලෝකේ හොදම රස්සාව

අපේ ඉස්කෝලේ O/L ඉවර වෙලා A/L කරන්න ඉස්කෝලේ එන්න අවසර ලැබුණ දවසේ මට හිතුනේ මම තමයි මේ ලෝකේ ඉන්න හොදම වාසනාවන්තයා කියලා.ඉතින් හා හා පුරා කියලා ටිකක් බයෙන් බයෙන් A/L කරන්න ඉස්කොලෙට ඇතුලු උන දවසේ මට දැනුන එක දෙයක් නම් හොදටම පැහැදිලි ඒ තමයි මම තනි වෙලා නෑ කියන හැගීම.ඉතින් යාලුවනේ අපේ ඉස්කෝලේ හරියට මට දැනෙන්නේ Harry Potter චිත්‍රපටියේ තියන මායා ඉස්කෝලේ වගේ.එක එක මාදිලියේ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ.ඔය අතරේ වෙන ඉස්කෝල වලින් එහෙමත් ළමයි ඇවිල්ලා හිටියා.සමහරු කලින් අදුරන අය තවත් සමහර අය නිකන් ආඩම්බර කාරයි වගේ ඉන්න අය.නමුත් මම පස්සේ තම්යි දැන ගත්තේ අර ආඩම්බර විදිහට හිටපු අය ඒ වෙලාවේ එහෙම ඉදලා තියෙන්නේ ටිකක් බයෙන් වගේ කියලා.පස්සේ බැලිනම් ඔක්කොම එකයි

ඔන්න ඉතින් ඒ දවස්වල නායකත්ව පුහුණු වැඩසටහන් එහෙමත් තිබුනා නමුත් අපි නම් හිටියේ මර නින්දේ මොකද සමහර දේශන හරියට නිදිකරන්න හදපු ඒවා වගේ.එදා අපිට ප්‍රින්සිපල් සර් දුන්නා පොඩි කොල කෑල්ලක්.අපිට කිව්වා ඔයාල ඉස්කෝලෙට එන්නේ මොකටද  කියලා  අපිට දුන්න කොල කෑල්ලේ ලියන්න කියලා.මටත් හොද හොද දේවල් මතක් උනා ඇත්තටම අපි ඉස්කෝලෙට එන්නේ මොකටද?

අම්මාගෙන් කනක් ඇහිලා ඉන්න ඕනවටද?,නැත්නම් ගෙදරට වෙලා ඉන්නකොට නින්ද යන නිසාද මට එක එක ප්‍රශ්න මතු වෙන්න පටන් ගත්තා.මම ලග ඉන්න කොල්ලෙක්ගෙන් ඇහුවා

"මචන් අපි සිරාවටම ඉස්කෝලේ එන්නේ ඇයි බන්?"

ඒ කොල්ලා නම් කිව්වේ

"මචන් මම නම් ඉස්කෝලේ එන්නේ බන් මගේ කෑල්ල නිසා බන්"

ඒ විදිහට ඒ කොල්ල කියලා හිනා වෙලා අනිත් පැත්ත හැරුනා.මම තව කොල්ලෙක්ගෙන් අහලා බැලුවා

"ඒ මචන් අපි ඉස්කෝලේ එන්නේ මොකටද බන්"

ඒ කොල්ලා නම් කිව්වේ

"යකෝ අපි ඉස්කෝලේ එන්නේ මචන් ඉගෙනගෙන ලොකු රස්සවක් කරන්නනේ"

දැන් මට තිබුන ලොකු ප්‍රශ්නයක් තමයි ලෝකයේ හොදම රස්සාව මොකක්ද කියලා හොයන එක.ඉතින් මම මගේ ලග හිටිය තවත් යාලුවෙක්ගෙන් ඇහුවා.

"මචන් ලෝකේ තියන හොදම රස්සාව මොකක්ද කියලා"

ඒ වෙලාවේ ඒ කොල්ලෝ හිටියේ කෙල්ලෝ ටිකක් එක්ක පැනි හල හල.එක එක පංපෝරි අර කෙල්ලොන්ට කිය කියා ඒකා පොර වෙන්න හදනවා.

"ආ මචන් ඇයි උබ ඒක කරන්නද අහ්...හාහාහාහ්.."

වටේ හිටිය කෙල්ලෝ ටිකත්
"හිකි හිකි" කිය කිය හිනා උනා


මොනා උනත් මම ඒ වෙලාවේ අපහසුවට පත්වුන හැටි මම විතරයි දන්නේ.ඔන්න ඉතින් දේශණය ඉවර වෙලා ඉන්ටවල් එකෙදි මම අපේ කොල්ලෝ සෙට් එකත් එක්ක මේ ගැන ඇහුවා.

"මචන් ලෝකේ තියන හොදම ජොබ් එක තමයි හ්ම්...මොකක්ද... දූපතක් බලා ගන්න එකලු බන් මම දැක්කා සමුදුර පත්තරේ තියනවා.මට නම දූපතේ නම් හරියට මතක නෑ පොඩ්ඩක් හොයල බලපන්කෝ"

එතකොටම තව එකෙක් කියනවා

"යකෝ ලෝකේ තියන හොදම ජොබ් එක එන්ජිනියර් කෙනෙක් වෙන එක බන් සුපිරි පඩි බන්"

"නෑ නෑ බන් එක හරියන්නේ නෑ හොදම ජොබ් එක ඉස්කෝලේ සර් කෙනෙක් වෙන එක බන්.පඩි අඩු උනාට පට්ට ඩීසන් නේ බන්"

ඒ උනාට මම දන්නවා ගුරුවරයෙක් වෙන එකේ අමාරුකම.අපේ අම්ම කන කට්ට දැක්කම ගුරුවරු කියන්නේ අවාසනාවන්තම් ජොබ් එක වගේයි මම නම් දකින්නේ.නමුත් ඇත්තම කතාව ගුරුවරයා තමයි ලෝකේ ශ්‍රේෂ්ඨ මිනිසා.මොකද හැම ජොබ් එකක්ම බිහිවෙන්නේ ගුරුවරයාගෙන්.

ඔන්න ඉතින් අපේ කොල්ලොන්ගේ විවාදය ආරම්භ උනා එක එකා එක් එක ඒවා කියනවා ලෝකේ තියන හොදම ජොබ් එක ගැන

එකෙක් කියනවා නාරි වේදි ඩොක්ටර් කෙනෙක් වෙන එක හොදයිලු (මේක බලන එකා හිතා ගනින් ඒ ජොබ් එක හොද මොකටද කියලා) තව එකෙක් කියනවා නිවෙදකයෙක් වෙන එක හොදයි කියල්ල ඔන්න ඔය  විදිහට ගහ ගන්න ප්‍රශ්නයක් උනා ඒක.අන්තිමේට එක එකාගේ අම්මලා තාත්තලගේ ජොබ් වලටත් අපහස කරගෙන එක එකාලගේ අම්මලත් මතක් කරගෙන මේ ප්‍රශ්ණය ලොකු යුද්ධයක් බවට පරිවර්තනය වෙමින් තිබුනා.ඒ අස්සේ එකෙක් කියනවා

"අඩෝ..අඩෝ..අහපංකො අහපංකෝ.. ලෝකේ තියන හොදම ජොබ් එක තමයි අපේ තාත්තා කරන්නේ කියලා"

කොල්ලෝ ඔක්කොම ඒ කොල්ල දිහාවට හැරුනා."අහ්හ් සිරවටම...අහ් කියපන් බලන්න උබලගේ තාත්තා කරන ජොබ් එක..කොල්ලෝ පුදුමයෙන් වගෙ බලාගෙන හිටියා"

"මචන් මොන ඩිග්‍රියවත් ඔනේ නෑ බන් ඒ ජොබ් එකට...දවසෙම ෆී මචන්"

"හරි හරි මචන් කියපන්කෝ ජොබ් එක මොකක්ද කියලා" මම ඇහුවා

"වෝටර් බෝඩ් එක වැඩ කරන එක බන්"

මට ටිකක් පුදුම හිතුනා ඒ වගේ ජොබ් එකක් කරන එක ලෝකේ හොදම ජොබ් එක වෙන්නේ කොහොමද කියලා මම ඇහුවා "ඇයි බන් ඒ"

"යකෝ අපේ අම්ම උදේට බත් එක බැදල දුන්නම ඒක කාල ටැප් රූම් එක නිදා ගන්න එක තමයි අපේ තාත්තාගේ ජොබ් එක"

 මට ඒ කතාව තාම තෙරුනේ නෑ නමුත් ඒ කොල්ලා නම් හරිම සරල විදිහට තමයි ඒ කතාව කිව්වේ.

"මචන් මට ඒ කතාව තෙරුනේ නෑ බන්" මම එහෙම ඇහුවම ඒ කොල්ලගේ උත්තරේ උනේ

"ඇයි බන් බූරුවෝ..අපේ තාත්තා තමයි වතුර ලයින් වල වතුර එනවද කියල බලන්නේ.ඉතින් තාත්තට තියෙන්නෙ ඒකේ තියන ටැප් ඇරලද කියලා බලන එක ඉතින් මේ ලගදි ගෙදරින් බූරු ඇදකුත් දා ගත්තා දැන් තියෙන්නෙ කාලා නිදාගෙන ඉන්න එක තමයි.ලොක්කෝ මචන් එන්නේ මාස 3කට සැරයක් එදාට නම් බූරු ඇද අකුලලා තියනවා.නැත්නම් බුල කෙලින එක මාට්‍ටු වෙනවනේ.ඔ‍ෆිස් එකෙ උන් උඩ ටැංකියේ රූම් එකට් එන්නේ නෑනේ එක නිසා තාත්තට කිසිම ගානක් නෑ.දිවාරාත්‍රි සේවය නිසා පඩිත් වැඩී බන්.ඉතින් අපේ තාත්තා නම් කරන්නේ දිවා රාත්‍රි නිදා ගන්න එක තමයි "

අපේ කොල්ලෝ ඔක්කෝම පුදුමයෙන් වගේ බලාගෙන හිටියා.කොටින්ම කිව්වොත් මටත් කට උත්තර නෑ

"මොකෝ සද්දයක් නෑත්තේ හරි කියපන් බලන්න එක නෙවෙයිද ලෝකේ වටිනාම නිදහස්ම හොදම ජොබ් එක"

ඒ විදිහට ඒ කොල්ලා අහනකොට මටවත් වටෙ හිටිය කොල්ලොන්ටවත් කියා ගන්න කිසිම වචනයක් වත් ඉතුරු උනේ නෑ.

තේකක් බීපු විදිහ

ඉස්සර යාලුවොත් එක්ක ඉන්න කාලෙ මතක් වෙනකොට හිතට දැනෙන සතුට නම් කියල නිම කරන්න බෑ.මොකද මගෙ යාලුවෝ තමයි මේ ලෝකේ ඉන්න හොදම යාලුවෝ නිසා.ඒ වගේම FB,G+ වගේ තැන් වලිනුත් හොද යාලුවෝ ගොඩක් එකතු කර ගන්න පුලුවන් මම දැන් නම් කියන්න යන්නේ යාලුවොත් එක්ක හිටපු දවසක මට උන අකරතැබ්බයක් ගැන.මේක උනේ O/L කාලේ අවසානෙදි වගේ.

මගේ පොඩි දුර්වලතා ටිකක් තියනවා ඒව අතුරින් මට තිබුනු එක දුර්වලතාවයක් තමයි උණුවෙන් තේකක් බොන්න බැරි එක.ඉතින් මම තේක නිමුනට පස්සේ තම්යි බොන්නේ.නැත්නම් පීරිසියට වත්කරගෙන බොනවා.අනික තේක කෝප්පෙන් බොන්න බෑ ඇගේ හලා ගන්නවා.එක නිසා මම තේක ඇල් වතුර වගේ නිමෙන්න තියල තමයි බොන්නේ.මගේ යාලුවො නම් එක හොදටම දන්නවා.

මේ උන සිදුවීමත් ඒ දුර්වලතාවය නිසා උන ලොකූ චාටර් එකක්.ඔන්න ඉතින් මේ කතාවත් උනේ මගේ යාලුවොත් එක්ක.අපි දවසක් ගියා අපේ පංතියේ යාලුවෙක්ගේ බණ ගෙදරක එයාගේ නම නම් අරුණ කියලා හොද කොල්ලෙක්.ඉතින් අපි ටිකක් වෙලාස්සන තමයි ගියේ මොකද හෙල්ප් එකක් දෙන්න එහෙමත් එපැයි ඒකයි.ඉතින් දන්නවනේ ඉතින් යාලුවෝ සෙට් උනාම එක එක ඕපාදුපා ගැනනේ කතාව ඉතින් අලුතින් ටිවුෂන් පංතියට ආපු කෙල්ල ගැනයි,ඉස්කෝලේ එහා පැත්තේ ගෙදර හොර කුරුම්බා කඩපු විදිහයි,බස් ස්ටැන්ඩ් එක ගාව සෙට් උන වලියයි තමයි ඉතින් රසවත් කතා උනේ.ආ ඒ දවස් වල පේපර් අවුට් ගිය කතාවත් පැතිරිලා ගියා.මම ඒ කතාව ගැන පස්සේ කියන්නම්කෝ.ඔය වගේ ඕපා දූපා ගැන කතා කර කර ඉන්නකොට අරුණගේ අම්ම ඇවිල්ලා කිව්වා

"පුතේ තේ ටිකක් බීලා ඉන්නකෝ කියල"

ඔන්න ඉතින්  අපේ පෙරේතයෝ ටිකක් බොරුවට ටිකක් අදිමදි කරලා

"පස්සේ බොන්නම් ඇන්ටි කියලා කිව්වා"

ඒ උනාට මම දන්නවනේ අපේ  උන්ගේ හැටි.මොනා උනත් තැනකට ගියාම හැසිරෙන්න නම් අපේ උන් හොදට ඉගෙනගෙ තියනවා.නමුත් අර පස්සේ බොන්නම් කිව්වට මුන් ඔක්කොගෙම හිත අර තේ මේසේ ගාවට.

"නෑ පුතාලා දැන්මම තේ බොන්න පස්සේ කට්ටිය එයි එකයි."

එතකොට අපේ අරුණත් එක තම්යි මචන් වරෙ වරෙන් කියල අපේ කොල්ලෝ සෙට් එකම බලෙන් ඇදගෙන කියා අපෙ උන් එහෙමත් බොරුව්ට අදිමදි කර කර යන්න සෙට් උන්න.

ඉතින් තේ මේසෙට ගියාම සුර ලෝකෙට ගියා වගේ එක එක කැම ජාති තිබුනා.අරුණයයි ඇන්ටි එහෙමෙහෙ යන අතරේ අපේ උන් ටික පැන පැන කන්න මටන් ගත්තා.තේ මේසේ තිබුන කේක් ටිකයි,කෙසෙල්ගෙඩි,කිරිටොපි වගේ කෑම පෙනි පෙනෙද්දිම ඉවර උනා හරියට හාස් කමක් වගේ.බිස්කට් 7-8ක් විතර සාක්කු වල පුරව ගන්න අපේ කොල්ලෝ අමතක කරේ නෑ.අපේ කොල්ලෝ ජනාදිපතිගේ ගෙදර ගියත් එහේ කෑම මේසේ තියන බිස්කට ටික ජනාදිපති අහක බලන ඩිංගට සාක්කු වල දාන්න තරම් කොල්ලෝ තම්යි ඉන්නේ.හදිස්සියෙවත් ජනාදිපතිතුමා අහක බලාගේන හිටියේ නැත්නම් "අර අර සර් කියලා" හරි පෙන්නල බිස්කට් පන්නන කොල්ලෝ තමයි මට ඉන්නෙ.


ඔන්න දැන් කෑම මේසෙන් එක එක කතා.

"මචන් කිරිටොපි රසයි නේද බන්...,මචන් මේ කේක් එක ටියාරාද කොහෙද බන්...,ඔන්න ඔය දොදොල් දීසිය එවපන් එකක් කන්න"

ඉතින් ඔය එක එක කතා අස්සේ මමත් කේක් කෑල්ලක් කන ගමන් වටපිට බැලුවා.ඇත ඉන්නවා අරුණගේ නංගි එයාලගේ යාලුවෝ සෙට් එකයි අරුණලාගේ නෑදැයෝ සෙට් එකයි.මොනා උනත් ටිකක් ඩීසන් පිට ඉන්න ඕනේ කියල මට හිතුනා නමුත් අරුණලාගේ නංගි නම් දන්නවා මගේ හැටි ගිය තැන චාටර් වෙනව කියලා එයා දන්න ඇති.හෙ හෙ හේ..

නමුත් අනිත් අය දන්නේ නෑ නේ.ඔන්න ඉතින් මම පොර වගේ ගිහිල්ල තේ කොප්පයක් ගත්තා.අපේ උන් ටිකත් තේ බොන ගමන් කතා එක එක කතා.නමුත් මට ලොකු ප්‍රශ්නයක් තියනවා. එත් කවුරුවත් එක දන්නේ නෑ.මම තේක බොන්නේ නැතුව බලාගෙන ඉන්නවා.මොකද දැන් තේක බොන්න පටන් ගත්තොත් අනිවා තේක හැලෙනව කියල දන්න නිසා.එහෙම හැලුනොත් ඉදල ඉවරයි අරුණලාගේ නංගිගේ යාලුවෝ එහෙමත් දකීවි.මොනව කරන්නද කියල මටම හිතා ගන්න බැරුව මම තේක දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.ටිකක් වෙලා ඉදලා අරුණලාගේ නංගිගේ යාලුවෝ ටික යන්න ගියා.දැන් තමයි හොද වෙලා කියල මම තේක බොන්න පටන් ගත්තා.ඔන්න නිමෙන්න තියනවා ටිකක් බොන්න පටන් ගත්ත විතරයි ආයෙත් එයාගේ යාලුවෝ ටික ආවා මම කලබල උනා විතරයි ඇග පුරා තේක.මට මම ගැනම ලැජ්ජ හිතුනා.වටේ පිටේ ඉන්න උන් හැම එකාම මම දිහා බලනවා.

ඒ ව්ලාවට මට හිතුනා පොලව පලාගේන ගිහින් උමගක් හාරලා ඒ උමග දිගේ අපේ ගෙදරට ගිහින් දොර වහ ගන්න.

එක එක් කටහඩවල් ඇහෙනවා මට

"අයියෝ මචන් තේක හලා ගත්තේ ඇයි බන්"
"යන යන තැන උබට වෙන්නේ චාටර්මනේ"

ඔය විදිහේ කතා එක එක තැන් වලින් ඇහෙනවා.අර කෙල්ලෝ ටික බක බක ගාල හිනා වෙනවා.දැන් ඉතින් මොනා කරන්නද මම අරුණට කිව්වා මචන් Bathroom  එක තියෙන්නේ කොහෙද කියලා.ආ මචන් ඕව ගන්නන් ගන්න එපා බන්.අපි යමු බාත් රූම් එකට.කියලා ඇදගෙන ගියා.ඔන්න ඔය විදිහට තමයි මම තේ බිව්වේ

මගේ පළමු සරම

කොහොමද යාලුවනේ.ගොඩක් කාලෙකින් බ්ලොග් එක ලියන්න හිතුනා මොකද දන්නවාද අද ටිකක් මම නිදහස් මොකද අම්මා නෑ මේ වෙලාවේ

නැත්නම් ගෙදර හිටියොත් කියන්නේ "උබ කොම්පුටරේ ඇලිලා හිටපන් ස්කෝලේ වැඩක් කරන්න එපා" කියලා බනිනවා මම දන්නවා අම්මලා එහෙම කියන්නේ අපිව හොද රටට ලෝකෙට වැඩ දායක මිනිස්සු කරන්න තමයි කියලා ඒත් ඉතින් ටිකක විතර බුල  පාරක් නෙලුවට අපි හැමදාම කාල කන්නි වගේ හැසිරෙන්නේ නෑ නේ.

ඔන්න දවසක් මම ක්ලස් ඉවර වෙලා කොල්ලෝ සෙට් එකත් එක්ක කතා කර කර ඉන්නකොට අපේ මාතෘකාව උනේ ඇදුම් ගැන.එක එක ඇදුම් ගැන කතා කර කර ඉද්දි.ඉතින් මම කිව්ව ඔය එක එක පැශන් සුද්දෝ උබලට ඉතුරු කරලා හිය කුනු කන්දල්  නේ කියලා.මට එක කියවුනා ජෝක් එකට

අපේ කොල්ලෝ සෙට් එකට මලේ මල.හරි උබ හරි සිංහලයනේ උබ කවදද  සරමක් ඇදගෙන තියෙන්නේ.මේ විදිහට මුන් සෙට් එකම මාව චාටර් කරන්න පටන් ගත්තා එක වෙලාවකට බලනකොට උන් කියන කතාව ඇත්ත මම ඒ වෙනකම් කවදාවත් සරමක් ඇදගේන තිබුනේ නෑ.මට ටිකක ලැජ්ජාවේ බෑ.මොනා උනත් මමත් ජෝක් එකට හරි කිව්වේ වැරදි කතාවක් තමයි තරුන කොල්ලො උනාම අනිවාර්යෙන්ම ස්ටයිල් වලට බහිනවනේ.එත් ඉතින් උන් මට කිව්ව කතාව මට හිතට ගොඩක් වද දුන්නා.
මගේ හිත කියවනවා උබ සිංහලයෙක් නෙවෙයි කියලා.

මම එදා හවස ගෙදර ගියා.ගියපු ගමන් අප්පච්චිගේ සරමක් ගත්තා ටිකක් ටෙස් කරන්න ගත්තේ.මම නිකමට වගේ රූම් එකේ දොර වහලා ඇදලා බැලුවා අව්ලක් නෑ වගේ.අර නිකන් කලිසම් වගේ නෙවෙයි සැහැල්ලු ගතියක් මට දෙනුනා
එද දවසේ මම සරම ඇදගෙන තමයි නිදා ගත්තේ.
දන්නවනෙ ඉතින් නිදිමත හැදුනම ඇදේ ටිකක් දගලන කොට මෙන්න බොලේ සරම කැඩිලා.හොද වෙලාවට මේ සීන් එක රැ උනේ දවල් නිදාගෙන හිටියොත් මාර නොන්ඩිය.වෙලාව රැ 2.00 විතර ඇති.මේ සෙල්ලම හරියන්නේ නෑ.මම කලිසමක් ඇදගන්නවා කියල හිතාගේන කලිසම් හොයනකොට කලිසම් ඔක්කොම හෝදන්න දාල වතුරට.මට දැන් මලේ මල.මොනා කරන්නද ඉතින් බැදගත්තු බෙරේ ගහන්නත් එපැයිකියල මම ආයෙත් නිදා ගන්න සෙට් උනා

අයෙත් කොහොමද හරි 3ට විතර සරම කැඩිලා ආයෙත් ඇහැරුනා.කොහොම හරි  මට නින්දක් නැ නිදා ගන්න හදනකොටම නිකන් සරම බුරුල් වගේ දැනෙනවා මම එක පාරටම ඇහැරෙනවා

මගේ නින්ද මම සරමට පූජා කරා ඒ කිව්වේ මම නිදා ගත්තේ නැ.හදිස්සියෙවත් මට නින්ද ගිහින් ඉන්නකොට කාමරේට උදෙන්ම අම්ම ආවොත් මොන දෙයියන්ට කියන්නද?

කොහොම හරි මම 5ට විතර ටිකක් නිදා ගත්තා.පස්සේ ඇහැරිලා බැලිනම් වෙලාව 7.30 ඉදල ඉවරයි වගේ මට දැනුනා.මම පටස් ගාල ලැස්ති වෙලා ඉස්කෝලේ යන්න පිටත් උනා.කොහොම හරි ඉස්කෝලෙට යනකොට උදේ 8.00 ඉස්සරහා සර් කෙනෙක් ඉන්නවා පරක්කු වෙන ලමයි අල්ලගන්න

ඒ සර්ට අහු උනොත් බඩු මාට්ටු.මොනව කරන්නද මම කලින් හොරෙන් පේර කඩලත් ඒ සර්ටමයි අහු උනේ ඉතින් ආයෙත් ඒ සර්ට අහු උනොත් (කලින් වැරැද්ද X දැන් වැරැද්ද) 2කම ගුණ කරල මාව ගෙදර යවයි.මට දැන් කර කියා ගන්න දෙයක් නැතුව අසරන වෙලා ඉන්නේ


ඕන දෙයක් කියලා මම පැන්න තාප්පෙන්.මගේ කරුමෙට තාප්පේ එහා පැත්තේ ටිකක් වල් වැවිලා ඒක ලමයි දාල අස් කරනය ප්‍රින්සිපල් සර්.දැන් මොනා කරන්නද මගෙ කරුමෙට මම පැනල තියෙන්නෙ ප්‍රින්සිපල් සර්ගේ කකුල් 2 මුලට.

"ආ තමුසේ තාප්පේන් පැන්න නේද?"


"තමුසෙල ව්ගේ අපතයෝ ඉන්නකොට මේ ඉස්කොලේ හදන්න පුලුවන්ද.හරි තමුසෙව මම ගෙදර යවනවා"

"අනේ සර් මාව ආයෙත් යවන්න එපා සර්.

ටිකක් වෙලා කල්පනා කරල බලලා

"හරි එහෙමනම් තමුසේ අද මෙතන තියෙන වල් පැල ටික උගුල්ලලා තියෙන්න ඔනේ එහෙම නැති උනොත් මම තමුසෙව අල්ලගන්නම්කො"

මම වැදල වැදල සමාව අරගෙන වල්පැල ටික ගලවලා තමයි ආයෙත් පංතියට ගියේ.ඔන්න බලන්න යාලුවනේ සරම මට කරපු හරියක්

මම ගොඩයෙක් වෙමි

මම අද බ්ලොග් එක ලියන්නේ හරිම කලකිරීමකින් මොක්ද මේ සිදුවීම මට උන විහිලු සිදුවීම් වගේ නෙවෙයි සමහර විට මේක මුලු ජාතියටම බලපාන එක් සිදුවීමක් වෙන්නත් ඉඩ තියනවා අනාගතයේදි. ඉතින් මම මේ කතාව පටන් ගන්නේ මගේ යාලුවෙක්ගෙන් මම එයාගේ නම කියන්නේ නෑ මොකද මම එතකොට එයාව චාටර් කරා වෙනවා එක නිසා මම ඔයාලගේන් සමාව ඉල්ලනවා එයාලගේ නම් ගම් නොකියන එක සම්බන්ධයෙන්.

මෙන්න මෙහෙමයි කතාව ආරම්භවෙන්නේ දවසක් අපිත් එකක් එකට පංති ගිය යාලුවෙක් මුනගැහුනා අහම්බෙන් බන්ඩාරවෙල ඉස්කොලේ යන.ඉතින් ඒ යාලුවා දැන් යන්නේ ඒ නගරයේ ප්‍රසිද්ධ බාලිකා විදුහලක.ඒ යාලුවා ගැහැනු ළමයෙක් උනාට හරිම යහපත් කෙල්ලෙක්.ඉස්සර අපි පංති ගිහින් එකටම තමයි අපි යාලුවෝ ටික හිටියේ.ඔන්න ඉතින් මම බන්ඩාරවෙල නගරයේ ඉද්දි මේ යාලුවයි එයාගේ තව යාලුවෝ ටිකකුයි හමු උනා.

"ආ මචන් සංජු,ඉතින් කොහොමද අපිව දැන් උබලට අමතක වෙලා ඇති නේද?"

"ඔහ් අඩේ මේකිනේ ඇතට අදුරගන්න බැරි උනා බන් උබ දැන් වෙනස් වෙලා.හ්ම්ම්.ඉතින් බන් මොනාද කරන්නේ උබ ඒ ලෙවල් වලට බන්?"

"බයෝ තමයි බන්.උබ මොනාද කරන්නේ "

"මමත් බයෝ තමයි බන්.එහෙනම් මරු මරු "

ඉතින් ගොඩක් කාලෙකින් පරණ යාලුවෝ හම්බුනාම ඇති වන සතුට නම් කියලා ඉවර කර ගන්න බෑ.ඒයාගේ ඉස්කෝලේ අලුත් යාලුවෝ පුදුමෙන් වගේ බලාගෙන ඉන්නවා අපි දෙන්න කතා කරන දිහා.ඉතින් මොනා උනත් ලස්සන කෙල්ලො ටිකක් ඉන්නවා එයාගේ යාලුවො ටිකට.ඉතින් මම හෙමීට හෙමීට රබර් ඇස එයාල පැත්තට හොරෙන් දානවා.ඉතින් මම එයාලා ඔක්කොම ඉදිරිපිට කිව්ව

"මචන් එක නෙවෙයි බන් උබේ යාලුවෝ ටික අදුන්නලා දීපන් කෝ"

"කවදා හරි දවසක මුනගැහුනම කතා කරන්න පුලුවන් නේ.එක නිසා ඉන්ටඩියුස් කරලා දීපන්කෝ"

"ආපෝ උබ ඉස්සර වගේමයි කිසිම ලැජ්ජාවක් නෑ.හිටපන් "

මේ ඉන්නේ නිරාශා,අපේ ක්ලාස් එකේ මගේ යාලුවෙක්.මේ ඉන්නේ චමිලි මෙයත් අපේ ක්ලාස් ඒකේ.මේ ඉන්නේ නිර්මාලි මෙයත් අපේ ක්ලාස් එකේ.

ඉතින් මේ කෙල්ලොත් "නසිස් ‍ටු මීට් යු සංජු" කියලා කිවවා.

මමත් ඉතින් ඉංග්‍රීසි පොඩ්ඩක් හරි දැනගන ගිටිය නිසා "නයිස් ‍ටු මීට් යු ටූ" කියලා ශේප් උනා.ඉතින් ටිකක් වෙලා එයාලත් එක්ක කතා කර කර ඉදලා "මම එහෙනම් යන්නම් මට පොත් වගයක් ගන්නත් තියනවා".මම යන්නම් කියලා කියලා කිව්වා.එයාලත් "හා එහෙනම්,බායි" කිව්වා

ඉතින් යාලුවනේ මට බායි කියලා පුරුද්දක් නෑ.මම ඉතින් බුදුසරණයි කියලා යන්න පිටත් උනා.

                    * * * * * * *

ඉතින් දවස් 2කින් පස්සේ මේ යාලුවා මට කෝල් එකක් ගත්තා ඔන්න ඉතින් මමත් එයත් එක්ක ගොඩක් වෙලා කතා කර කර හිටියා.මම ඇහුවා "ඒක නෙවෙයි මචන් අර උබලගේ යාලුවෝ සෙට් එක මොනාද මට කිව්වේ කියලා"

"අයියෝ මචන් උන්ට පිස්සු බන්.උන් කියනවා මට. ඔයාගේ යාලුවා හරි ගොඩේ පාටයි කියලා බන්"


මොනා උනත් යාලුවනේ මම මේ කතාවට අප්සෙට් ගියා මොකද මට කොල්ලෙක් ගොඩයා කිවුවට අප්සෙට් එකක් නෑ ඒත් එක දවසක් විතරක් අදුර ගත්ත කෙල්ලෝ ටිකක් ගොඩයා කියනකොට ටිකක් මට අප්සෙට් ගියා මොනා කරන්නද

මගේ යාලුවාටත් අප්සෙට් යන්න ඇති.ඉතින් මගේ යාලුවා කෝල් කරපු වෙලාවේ මගේ ගැටලුව උනේ ඔය ප්‍රශ්නේ තමයි ඇයි මේ කොල්ලො මට ගොඩයා කිව්වේ.මගේ කටින් වැරදි කතාවක් වත් පිට උනාද,නැත්නම් මම ඇදගෙන හිට්පු විදිහේ  වරදක් ද දන්නේ නෑ නේ

ඉතින් මගේ යාලුවට මම කතා කරලා ඇහුවා "මොකෝ බන් උබේ යාලුවො ටික මට ගොඩයා කිව්වේ"

මේකිත් ගත් කටටම කිව්වේ "මචන් උබ ඒ කෙල්ලොන්ට යනවා කිව්වම ඒ කෙල්ලො බායි කිවුව නේද?" ඉතින් මම ඔව් කිව්වා.

"ආ ඒක තමයි ඒ කොල්ලො කියනවා එතකොට උබ ඒ කෙල්ලොන්ට කියලා තියනවා බුදුසරණයි කියලා" ඒක ඇත්තද බන් ඉතින් කිව්ව ඔවු කිව්ව.ආ එක තමයි ඔන්න ඕක නිසා තමයි උන්  උබට ගොඩයා කියල තියෙන්නේ

මට ටිකක් අප්සෙට් තමයි මොකද කෙල්ලො ඉස්සරහ පජ උන එකට නමුත් මට ගොඩක් ආඩම්බරයක් දැනුනා මොකද අපේ අම්මා තමයි මට ඉගැන්නුවේ කාට හරි සමුදෙනකොට බුදුසරණයි කියන්න ඉතින් ඒක  නිසා මම ගොඩක් සතුටින් ඒ ගොඩයා කියන නම් බාර ගත්තා

ලංකාවට ඉංග්‍රීසින් ආවට පස්සේ අපේ රට වීරයෝ යුද්ධ කරලා ඉංග්‍රීසින්ට විරුද්ධව සටන් කරා අන්තිමෙදි උන් අපිට නිදහස දුන්න ඇත්තෙන්නම් කියනව නම් අපි උන්ගේන් අපේ රට බේර ගත්තේ නමුත් පස්සේ කාලෙදි උන් අපි යුරෝපිකරනයට ඈද ගත්තා ඔන්න ඔතනින් තමයි සිංහලයට වැරදුනේ ඉතින් ඊට පස්සෙ අපේ උන්  වැනසෙන්න පටන් ගත්තා සිගරට්,අරක්කු බොන්න පුරුදු උනා.

දැන් අපේ සමහර පෝසත් ගෙවල් වල අම්මට තාත්තට කියන්නේ ඩැඩි මමි කියලා ඉතින් මුන්ගේ කටවල් වලට හෙන ගහලද? අම්මා අප්පච්චි,තාත්තා කියලා කතා කරන්න ඉතින් මෙකට වග කියන්න ඕනෙත් අපේ සමහර මාධ්‍ය එහෙමත් ටෙලි නාටය වල අනන්තවත් එහෙම කතා කරනවා මම දැකලා තියනවා.ඉතින් බලන්න ඕවා නිසා තමයි ළමයිගේ ජීවිත පිරිහෙන්නේ.මොනා උනත් තාම බුත්තලට නම් ඔය වසන්ගතේ ආවේ නෑ කවදාහරි දවසක් එන්න ඉඩ තියනවා.මේක මුලු ලංකාවටම ඉතින් යාලුවේ මේ වගේ දේවල් බුද්ධිමත් අපි කරන්න ඔනේ නෑ නේද? ටිකක් හිතලා බලන්න

බස් එක සහ පරාටා කෑම

අද නම් මම බ්ලොග් එක ලියන්න හිතුනේ මට සාමන්‍ය පෙළ කාලයේ උන අකරතැබ්බයක් මතක් වෙලා එක උනේ මෙහෙමයි මම ඉතින් අපේ කොල්ලොත් එක්ක තමයි පංති එහෙම එකට යන්නේ ඉතින් ඒ වෙලාවේ තමයි මේ සිද්දියත් උනේ.අපේ කොල්ලො සෙට් එකේ ඉන්නවා අරුණ කියලා කොල්ලෙක් ඉතින් අපි එයාලගේ ගෙදර තමයි පංති ගියේ.ගණන් පන්ති එයාලග ගෙදර තමයි  තිබුනේ.ඉතින් අපි  අම්මා දෙන පොකට් මනි වලින් සෙට් එක පන්ති ඉවර වෙලා කඩේකට ගිහින් බඩ පැලෙන්න කනවා.ඉතින් මමයි මගේ යාලුවෝ සෙට් එකයි වෙනදා විදිහට සෙට් උනා කඩෙට ගිහින් පරාට කන්න කියලා.පරාට කියන්නේ ඒ වෙලාවට සුපිරි කෑමක්.මොකද දන්නවාද කොච්චර කෑවත් එපා වෙන්නේ නෑ.ඉතින් අපේ කොල්ලොත් එක්ක පරාට කනවා කියන්නේ හරියට සති පොලේ  බඩු අරගෙන එනවා වගේ වැඩක්.ඔය කන වෙලාවට කොල්ලොත් එක්ක ගහ ගත්ත ඒවා,පංතියට අලුතෙන් ආපු කෙල්ලෝ,ගුරුවරුන්ගේ අත්වැරදිම් වගේ දේවල් තමයි කතා කරන්නේ.අම්මෝ ඒ වෙලාවට එකෙක් ඉවර කරනකොට එකෙක් පටන් ගන්නවා.ඉතින් ඔය කිව්වට මමත් එක එක විහිලු කතා කියනවා ඔය අතරේ.ඉතින් සමහර වෙලාවර කතාව වැරදිලා නෝන්ඩි වෙන අවස්ථවන් ද නැතුවාම නොවේ.

මොන දේ උනත් කඩේ ඉන්න මුදලාලි ‍රැ 8.30 වෙනකොට කඩේ තියන සෝස් බෝතලය හංගන්න අමතක කරේ නෑ.මොකද අපි ක්ලාස් අරින්නේ 8.30ට නේ ඇරපු ගමන් එන්නේ ඔය කඩේට දුවගෙන.ඉතින් අපේ කොල්ලොට කඩේ තියන සෝස් බොතලයේ අහු උනොත් කාල ඉවර වෙනකොට ඉතින් සෝස් තියා බොතලේවත් හොයා ගන්න වෙන්නේ නෑ.ඒක මුදලාලි දන්න නිසා වෙලාසනම බෝතලය හංගනවා.කඩේ තියෙන්නේ පාර ගාව නිසා බස් යන එනවා හොදට පේනවා.ඒ උනාට අපේ උන්ට කනකොට බස් තියා ලග ඉන්න එකාවත් පෙන්නේ නෑ.ඉතින් දවසක් අපේ අයියා කෙනෙක් බස් එකේ ඉදන් මම ඉන්නවා දැකලා අම්මට කේලම් එහෙමත් කියලා තිබුනා.එදා ඉදලා පොකට් මනි එච්චර දෙන්නේත් නෑ.අවුලක් නෑ කියලා හිත හදාගෙන ලද දෙයින් සතු‍ටු වෙනවා

ඔන්න ඉතින් වෙනදා වගේම අපි ඔය කඩේට දුවගෙන ආවා ඉදා නම් මට පුදුම විදිහට බඩ ගින්නක් තිබුනා.මම හිතාගෙන හිටියේ බඩ කට පැලෙන්න පරාට කන්න පුලුවන් අද කියල.ඔන්න කඩෙට ආවා.මගේ යාලුවෙක් ඉන්නවා නදීර කියලා පොර තමයි සල්ලි එකතුකරලා කෑම ඇනයුම් කරන්නේ ඉතින් නඩීර වෙනදා වගේ අයියා පරට දෙන්නකෝ අපිට කියලා හයියෙන් කිව්වා.ඉතින් අපිත් දැන් බලාගෙන ඉන්නවා පරටා ගේනකම්.ඉතින් එහා පැත්තේ කෑම මේසේ කව්ද වයසක මිනිස්සු දෙන්නෙක් ඉන්නවා මම දැක්ක ඉතින් අපෙ කොල්ලොත් ඔක්කොම එක දැක්කා.ඉතින් එයාල කතා වෙන දෙවල් අපිට යාන්තමට වගේ ඇහෙනවා.අනුන්ගේ කතා අහගෙන ඉන්න එක හොද නෑ කියල අපේ අම්මා උගැන්නුවා මට මතකයි එත් මොනා කරන්නද එයාල කතා වෙන ඒව මට ඇහෙනවා නම්.ඉතින් එයාල කතා වෙනවා "ඉතින් රණවීර මොකද දැන් බස් වලට වෙලා තියෙන්නේ" අනිත් එක්කෙනත් අනේ එකනේ "අද බස් ස්ට්‍රයික් එකක් අද තියන්නවනේ"

අපේ කොල්ලො ඒ වෙලාවේ හොදට පරාට බුදින ගමන් ගිටියේ එක පාරම ඔය කතාව ඇහුනා අපේ කොල්ලොන්ට.ඉතින් කන එක නවත්තලා "අන්කල් අන්කල් ඒ කියන්නේ දැන් මේ පාරෙත් බස් යන්නේ නැද්ද අද? "

ඒ මිනිස්සුන්ට කට උත්තර නෑති උනා.ටිකක් වෙල හිතලා කිව්වා "ආහ් ඔව් පුතාලා අද අවසාන බස් එක යන්නේ 8.45ට කියලා අනේ ඉතින් අපේ කොල්ලොන්ටයි ඔක්කොටම කට උත්තර නෑතුව ගියා.අපි දැන් උනාව‍ටුනේ ඉදලා බුත්තලට යන්නේ කොහොමද අම්මො බස් නෑතුව.අපේ කොල්ලො ඔක්කොම කන එක නවත්තල මුදලාලිට සල්ලි දීලා දුවගෙන බස් එකට.එත් මට නම් හිත තිබුනේ පරාට පිගානට තමයි ඉතින් මොනා කරන්නද මම ටග් ගාලා පරාටා 6-7ක් විතර සාක්කුවේ දා ගත්තා බඩගින්නට බස් එකෙ ඉදගෙන හරි කන්න කියල හිතලා.හැබැයි ඉතින් එක පෙරේත වැඩක් තමයි මොකද පරටා සාක්කුවේ දාගෙන කෑව කියන්නේ.එත් ඉතින් මොනා කරනද බඩ ගින්නට.ඉතින් බස් එකේදි ඔන්න ශීට් එකක් හම්බුනා දැන් මම එකේ ඉදගෙන පරටා කනවා හොරෙන් අපේ කොල්ලො හූල්ලනවා "අඩෝ අපරාදේ බන් පරට පිගන" ඉතින් මුන් දන්න්නේ නෑ මගේ සාක්කුවේ පරටා තියනවා කියලා.ඔන්න ඔහොමයි සංජය පරාට කෑවේ

පෙරේතයට පාඩමක්

ඉතින් යාලුවනේ මේ ලගදි දවසක මට මරු වැඩක් උනා නේ.අනෙ මන්ද මට එක වෙලාවකට හිතෙනවා අපේ මේ ගොන් වැඩ කවදා ඉවර වෙයිද කියලා ඔන්න. මම දවසක් අපෙ ක්ලාස් එකේ කොල්ලෙක් එක්ක කඩෙකට ගියා මොනවහරි කන්න කියලා අනේ මට සමාවෙන්න මම ඒ කොල්ලගේ නම නොකිව්වට මොකද මේ බ්ලොග් එක ඒ කොල්ලා දැක්කොත් මට හරි නෑනෙ අනික මට පොරගෙන් ගුටි කන්නත් වෙයි.ඔන්න එකා මොනා උනත් මාර ලෝබයෙක් ඉතින් මම එකත් එක්ක තමයි සෙට් උනේ කන්න කියලා.ඔන්න ඉතින් හා හ පුරා කියල මම කඩේ අය්යට කිව්වා "ආ අයියේ මොනාද තියෙන්නෙ කන්න" පොර කිව්ව "මල්ලි මාලුපාන්,බනිස් වගෙ කෑම තියනව ගෙන්නද" කියල අහුව මමත් හා අය්ය ගෙන්න කියල ඒ අය්ය  කෑම ගෙනකම් බලගෙන හිටියා.පස්සෙ මම කොකා කොලා බෝතල් 2 කුත් අනවුම් කරා

දැන් ඉතින් මම අරුත් එක්ක කන්න සෙට් උනා කන්න යනකොටම අම්මගෙන් කෝල් එකක් බලන්න උන විපතක මහත අම්මා මට කඩ කෑම කන්න දෙන්නේ නෑ එච්චර ඔය ඉදලා හිටලා කඩෙන් කැවට අම්මා නම් ආස නෑ මම කඩෙන් කනවට.ඉතින් අම්ම කඩේ ඇතුලෙදි කෝල් එක ගත්තොත් වැඩේ මාට්ටු වෙන නිසා එලියට ගිහින් කෝල් එක ගත්තා.ඊට පස්සෙ කෝල් එක ඉවර වෙලා මම ආයෙත් කඩෙට එනනකොට අනේ අර කොල්ල බීම මගෙ බීම එක බීලා බලගෙන ඉන්නවා.මට මාර විදිහට තරහ ගියා.මම කඩේ කැශියර් එකට ගිහින් මෙන්ටොස් ටොපි 2ක් ගත්තා.ඉට පස්සෙ ඌ බිබි හිටිය බොතලෙට මෙන්ටොස් ටොපි 2ක දාල මුඩිය වහලහොලවල දුන්න.මම අහල තියනවා මෙන්ටොස් කොකා කොලා වලට දැම්මම උතුරනව කියලා

මම ඒක අත්හදා බලල නෑ වෙනසකටත් එක්ක ඒ අත්හදා බැලිල්ල අද මගේ පෙරේත යාලුවාට කරා නම් කියල හිතුනා.එකයි මම එහෙම එකක් කරෙ.මොකද තිබහට ගත්ත බීම එක මොකෝ උතුරවන්නේ එක ලොකු අපරඩයක් නේ එකයි මම එකගෙ බීම එකට ඒක කරේ.මොනා උනත් මට පව් කියල හිතුනා.එත් මට කරපු දේට දඩුවමක් දෙන්න ඔනේ නේ.නැත්නම් අයෙත් දවසක් ඔය වගේ වැඩක් කරයි.

පොරගෙ බීම එකට මෙන්ටොස් ටොපිය දාල හොදට මුඩිය වහල හෙල්ලුවා.ඉට පස්සෙ මමටග් ගාල දිව්ව බස් ස්ටැන්ඩ් එකට පොර එත් බලා ඉන්නව මොකක්ද කරේ කියලා.පස්සෙ එනකොට අර ප්ලාස්ටික් බොතලය පුපුරලා.අර කඩෙන් එකයි බීම.මම බැලුවා මොකද උනේ කියලා.පස්සේ මම කඩෙට යනකොට අර බීම බොතලය කුඩු වෙලා.හොද වෙලවට ප්ලස්ටික් නැත්නම් ඉවරයි.

අර කොකාකොලා වතුරමල හදනකොට මූඩිය අරින්න ඕන එත් මම හදිස්සියට මූඩිය වහලනේ දිව්වේ.අර මගේ යාලුවා මූඩිය අරින්නේ නැතුව  හොලවපු බොතලය දිහා බලගෙන ඉදලා.අර කොකා කොලා බොතලය උතුරලා පීඩන ගාන පැනල ඉතින් ඉවරට ඉවරයි.අනේ ඉතින් අසරණයා ඇග පුරා බීම.පවු ඔන්න ඕකට තමයි කියන්නෙ වැඩිය පෙරෙත වෙන්න එපා කියලා.

කොකා කොලා වතුර මල හදන විදිහ බලන්න ඔනේ නම් මේ ලින්ක් එකට යන්න
click here

එක වෙලාවකට යාලුවොත් එපා

අනේ මන්දා යාලුවෝ වැඩි වෙනකොටත් එපා වෙනවා.මම කිව්වේ මේක කියවන ඔයාලටවත් මගේ ඉස්කොලේ,පංති යාලුවන්ටවත් නෙවෙයි.මට යාලුවෝ වැඩි වෙන එක ගැන ගොඩක් සතු‍ටුයි.ඒත් සමහර වෙලාවල් වලදි නම් මට යාලුවෝ එක්ක ඉන්න එපා වෙනවා.මේ සිද්දියත් එහෙම එකක්.ඔන්න ඉතින් දැන් සති 2 කට කලින් අපේ අපේ නගරයේ තොරනක් තිබුනා මමත් ජැන්ඩිපහට ඇදලා ගියා තොරණ බලන්න.මොනා උනත් පට්ට තොරණ.මට හැබැයි මතක නෑ ජාතකය මොකක්ද ඒ තොරනේ ගහල තිබුන කියලා ඒත්.මට මතකයි තොරනේ ලොකුවටම ජාතකය කෙසේ වෙතත් එක්සත් සුබ සාධක සංගමය කියල නම් ගහල තිබුන වග.ඉතින් අපේ කොල්ලෝ නම් කියන්නේ ඕකට සුබ සාධක තොරන කියලා.ඔන්න ඉතින් මමත් මගේ මිත්‍රයා මදුශාන් එක්ක  තොරන බලන්න යන්න සෙට් උනා.අම්මා ගෙන් නම් හම්බුනේ රුපියල් 40 යි.එකත් ඉල්ලගත්තේ ලොකු ලෝන් එකක් ගැහුවා වගේ.අනේ මන්දා මට කියන්නත් ලැජ්ජයි මට අම්ම දුන්න ගතමනාව.අවුරුදු 18 ක තරුණයෙක්ට රුපියල් 40 ඇතිද ඉතින්.මොනා කරන්නද මම හම්බකරනවා නෙවෙයිනේ.හැබැයි මම කවදා හරි තාත්තා කෙනෙක් උන දවසට මම මගේ පුතාට පොකට් මනි වලට 40ට වඩා දෙනවා.අනේ මන්දා මොනා කරන්නද ඉතින් මම කලින් දවසෙත් රුපියල් 500ක් නැති කර ගත්තනේ ඒක නිසා අම්මට තරහ ගිහින් මට 40ක් දුන්නද දන්නේ නෑ නේ.හ්ම්ම් මම ශේප් එකේ මගේ මේසේ ලාච්චුවේ හදිස්සියට කියල මම එකතු කරපු රුපියල් 300ත් අරගෙන මම යන්න සෙට් උනා මගේ මිත්‍රයා මදුශාන් එක්ක.ඔන්න ඉතින් අපි මග දිගට කතා කර කර යනකොට මගදි  පැනි මොටයි කඩයකින් මොටයි ටිකක් ගත්තා ටිකක් කිව්වට ගාන නම් ගොඩක් සැරයි.රුපියල් 80ක් ගියා මොටයි පැකට් 2කට ඉතින් ඔක අරගෙන තත්පර 10ක්වත් ගියේ නෑ.

"ආ..සංජුවයි මදුවයි අපිට හොරෙන්ම කාපන් කෝ අවුලක් නෑ"

අනේ දෙයියනේ විපතක මහත මම කන්න ගත්ත මොටයි මල්ල දෙන්න උනා අපේ යාලුවෝ සෙට් එකට.ඔන්න ඉතින් මම ඒක දීලා හිත හදා ගත්තා.මොකද දන්නවාද මගේ මිත්‍ර මදුශාන්ගේ මොටයි මල්ලට මට පුලුවන් නේ වැඩේ දෙන්න.අනේ මන්දා මේ හරකත් මොටයි මල්ල පරිත්‍යාග කරල නේ.දැන් ඉතින් මොනා කරන්නද මමයි මදුශානුයි අයෙත් කොල්ලෝ ටික ශෙප් වෙනකම් ඉදලා වඩේ ගන්න කඩෙට ගියා.අනේ මන්දා ඒ වෙලාවේ අපේ කොල්ලෝ කඩේ අස්සේ.දැන් මොනා කරන්නද ඉදල ඉවරයි.ආයෙත් මුංන් "ආ...මචන් ගනින් ගනින් අපිටත් එක්ක වඩේ" දැන් ඉතින් අපිට වඩේ කන්න උනේ නෑ උන්ට දෙන්න උනා වඩේ ටිකත්.කමක් නෑ බලුකපු‍ටු දානයක් කියලා හිත හදාගෙන මම ආයෙත් සෙට් උනා අයිස් ක්‍රීම් එකක් ගන්න මගේ යාලුවත් එක්ක.අනේ ඒ වෙලාවේ එක කකා ඉන්නකොට මාර සීන් එකක් නේ උනේ.අපේ ටිව්ශන් පංතියේ කොල්ලෙක් මාව දැකලා "අඩො...මචන්" කියල පිටිපස්සෙන් තල්ලු කරා නේ.විපතක මහත කියන්නේ තව පොඩ්ඩෙන් මම හොස්පිටල් යන්න වෙනවා මට.වෙන මොකටවත් නෙවෙයි අයිස් ක්‍රීම් එක නහය අස්සට ගිහින්.මොනා නැතත් ගැහැනු ලමයි එහෙම නම් බඩ පැලෙන්න හිනා උනා ඒ සීන් එකට නම් මොකද දන්නවාද අර පොර මාව තල්ලු කරපු වෙලාවේ මගේ මුනෙන් එකයි අයිස් ක්‍රීම් එක.මොනා උනත් මට වෙන්න චාටර්මයි කියල හිත හදා ගත්තා.

දු‍ටුගැමුණුවගේ වෙනස

අම්මො එදා නම් පට්ට කම්මැලි දවසක්.මොකද දන්නවද එදා අපිට ඔක්කොම විෂයන් ටික උගන්නනවා එක වෙලාවක් වත් නිදහස් නෑ.ඔයාලා දන්නවා නේ Physics එහෙම පට්ට කම්මැලි කියලා.මොනා උනත් මට නම් පට්ට ෆන් එක තමයි ඇතිලිවැව ඉදලා එන  කෙල්ලො සෙට් එක දිහා බලගෙන ඉන්න එක තමයි අනේ මන්දා ඒ කෙල්ලො දිහා බැලුවම මොනා උනත් ලේ පිරිසිදු කර ගන්න පුලුවන් ඒකයි මම ඔය කෙල්ලො ටික දිහා බලාගෙන ඉන්නේ හැබැයි ඒ කෙල්ලො දන්නේ නැ මම බලාගෙන ඉන්නවා කියලා.මොකද දන්නවද මම ඔය කෙල්ලො දිහා බලගෙන ඉන්නේ ඒ කෙල්ලො සෙට් එක හරියට මොංගල් සෙට් එකක් වගෙයි හැබැයි පට්ට මෝටර්.මම එදත් සුපුරුදු පරිදි ඔය කෙල්ලො සෙට් එක දිහා හොරෙන් බලනවා මාත් එක්ක ඒ වෙලා වේ හිටියේ මගේ යාලුවෙක් පොරත් මම වගේම තමයි පොරයි මමයි සෙට් උනොත් ඔය කෙල්ලො දිහා බලල බඩ පැලෙන්න හිනා වෙන එක තමයි කොරේ.ඔන්න මම පලවෙනි පාර බලනකොට එක කෙල්ලෙක් ඈනුමක් අරිනවා හරියට කට ඇරපු රාක්ශයෙක් වගේ කිසිම මැනස් එකක් නැ අපිට ඕවා දකින කොට බඩ පැලෙන්න හිනා යනවා අනිත් කෙල්ල හිටගෙන කිරනවා.අපිත් බලාගේන ඉන්නවා ඒ කෙල්ල හිටගෙන නිදි කිරන විදිහ මොනා උනත් පට්ට ඔන්න දැන් විනාඩි 5කින් විතර මම ආයෙත් බැලුවා ඒ කෙල්ලෝ දිහා ඒ වෙලාවේ අර නිදි කිරන කෙල්ලගේ කටත් ඇරිලා.එක දකිනකොට මට මේක ලියන වෙලාවෙත් හිනා යනවා.මොනා උනත් පට්ට වැඩේ තමයි.පස්සේ මම ආයෙත් විනාඩි 20 කින් විතර බැලුවා ඒ වෙලාවේ මේ කෙල්ල කහිනවා.මම බැලුවා මොකද මේකි අච්චර සැප සේ නිදාගෙන ඉදලා කහින්නේ කියලා.පස්සේ බැලිනම් අර කට ඇරගෙන නිදා ගත්ත එකේ අනිසි ප්‍රතිඵල තමයි අර කෙල්ල හට ඇරපු වෙලාවේ කට අස්සට මැස්සෙක් ගිහින් මට ඒක දකිනකොට තවත් හිනා යනවා.

ඔන්න ඉතින් ඔය අතරේ පංතියට පොරක් ඇවිත් කිව්වා වේදිකා නාට්‍යක් තියනවා ටිකට් එකක් රුපියල් 100ක් වෙනවා අද හවස තමයි තියෙන්නේ ඉස්කොලෙන් එක්කන් යනවා කැමති කට්ටිය ඉන්නවා නම් ගන්න කියලා කිව්වා.මට හවස ටිකක් නිදහස් මම ඉතින් ඊලග කාලචේදය කට් කරන්න නියම වැඩේ කියල තමයි ටිකට් එකත් ගත්තේ එතකොට පුලුවන් නේ Bio කාලචේදය කට් පාරක් දාන්න.මම ඒ වේලාවේ ඕක පැනලා එකක් ගත්තා.අපේ පංතියේ තව කොල්ලො 2ක් ටිකට් ගත්තා එකෙක් තමයි අපේ කසුන් අනිත් පොර ලසිත.කසුන් නම් ගත්තේ පොර ට්‍රයි කරන කෙල්ලත් ඕක බලන්න යනවා.ලසිතයා ගත්තේ පොර වැල්ලවායේ ටව්න් එකේ තමයි ඉන්නේ ඉතින් ඔක බලන ගමන් පොරට පුලුවන් ගෙදර යන්න.එකයි ඇත්ත

පස්සෙ ඉතින් අපේ විදුහල්පති තුමායි,තව ටිචර්ලා 2 යි,විපුල සර් රුත් ගමනට සෙට් උනා පොරවල්ලා ඔන්න අපිව දැනුවත් කරනවා."ඔයාල එක්ක යන්නේ වෙනම පැත්තකට වෙන ඉස්කොල වලින් එහෙමන් ඇවිල්ලා ඉන්නවා ඒක නිසා විනය උපරිම තියෙන්න ඕනේ.ඔයාල ඉස්කෝලේ ගෞරවය ආරක්ශා කරන්න ඔනේ".ඔන්න ඔය ටෝක් එක දුන්නා අපේ විදුහල්පති තුමන්.පස්සේ අපේ අපි බස් එකට නැග්ගා.අපේ කොල්ලෝ සෙට් එකෙන් ගොඩක් කොල්ලො ඉන්නවා නාට්‍ය බලන්න මහේෂ්,නදුන්,කසුන්,ලසිත ඔය සෙට් එකම ඉන්නවා නාට්‍ය බලන්න ඔන්න බස් එකේ යනවා අපි අනිත් සෙට් එක ඉන්නේ පොඩි කොල්ලො තමයි 11 වසර පංතියම ඉන්නවා.ඔය අතරේ කසුන් ට්‍රයි කරන ගැනුළමයත් ඉන්නවා බස් එකේ.ඔන්න ඉතින් අපි පොරවල්ල වගේ වැල්ලවායට ගොඩ උනා.දැන් ඔන්න ගිහින් නාට්‍ය බලනවා අපි යනකොට "ශ්‍රියන්ත මෙන්ඩිස් සර්ගේ" දේශනය පටන් අරගෙන අපේ ලොකු සර් ඇතුලු ගුරුවරු සෙට් එක ඉස්සරහා වාඩි උනා අපි ගිහින් මල්ලත්තාවල කොල්ලෝ ඉන්න පැත්තක වාඩි වුනා.

අපේ පිටිපස්සේ ඉන්නේ 11 වසර අපේ ඉස්කොලේ ඉන්න නංගිලා තමයි


ඔව් ඔව් අයියේ ඔයාට තමයි.පොඩ්ඩක් එන්නකෝ මම දන්නවා මට දැන් ඔය හරියට ගියොත් කොල්ලොන්ගේ කකුල් පෑගිලා වැඩේ චාටර් වෙනවා කියලා එතකොට අපේ කොල්ලො කෙල්ලො ඉදිරිපිට ටොක්කක් වත් ඇන්නොත් වස නොන්ඩියනේ මම එක නිසා කසුන්ට කිව්ව අර කෙල්ලො කතා කරනවා පොඩ්ඩක් ගිහින් ඔලුව දාපන් කියලා මොකද දන්නවද පොටර කිව්වේ අපි හිටිය පේලියේ අයිනෙම හිටියේ කසුන් තමයි.ඔන්න ඉතින් කසුන් ගියා නංගි ඇයි මොකද කියල ඇහුවා.පස්සේ කසුන් හිටපු තැනට ආවා සංජු උබම ගිහින් බලපන් කියලා කිව්වා.ඔන්න ඉතින් මමත් ගේමට බැස්සා.මොනා උනත් ඔය නංගිලා සෙට් එක මාත් එක්ක මාර විදිහට ‍ෆිට් මම ගිහින් ඇහුවා මොකෝ නංගි කතා කරේ කියලා "එතකොට තමයි තෙරුනේ අනේ මේ කෙල්ලෝන්ට රටකජු පොතු වලින් පිටිපස්සේ ඉන්න කොල්ලෝ පහර දෙනවා.එක නංගි කෙනෙක් මට කියනවා

"බලන්න අයියා මේ පිටිපස්සේ ළමයි අපිට කරදර කරනවා ඔය ඔතන ඉදගන්නකො එතකොට එයල පාඩුවේ ඉදියි"

මමත් ඉතින් කීව්ව විදහටම එතන ඉදගෙන ඉන්නවා.මට ලාවට වගේ ඇහෙනවා ඒ කොල්ලෝ මම නෝන්ඩි කරනවා වගේ මම පිටිපස්ස හැරිලා ඔරවලා බැලුවා.මොනා උනත් ඒ නංගිලත් ඇහැට කනට පේන කෙල්ලොනේ  එක නිසා කොල්ලො රබර් ඇස් දානවා වැඩි.කොහොම හරි විනඩි 10 විතර ඉන්නකොට මගේ එහා පැත්තේ හිටිය නංගිගේ ඔලුවට මොකක්ද වැ‍ටුනා මම එයා ඒක අතට ගත්තා මට ඇහුනේ "ඊයා......" කියන ටික විතරයි මම නංගි මොකද උනේ කියලා ඇහුවා මොකෙක්ද ජරා පොරක් චුයින්ගම් හපයකින් ගහලා කෙල්ලොන්ට.මටත් මල පැන්න.මම පටස් ගාල කසුන්ට පනිව්ඩේ ඇරියා කසුන්ටත් මලේ මල.මොනා උනත් ඒ අපේ ඉස්කොලේ කෙල්ලෝ එක එක ඉස්කොල වලින් කරදර කරනකොට අපේ ඉස්කොලේ කාට හරි දු‍ටුගැමුණුවෙක් විදිහට ඉවසගේන ඉන්න එක නිවට කමක් වගේ මට හිතුනා මට කලින් කසුන් ගේම ප්ලැන් කරනවා.පස්සේ ඉන්ටවල් එකේදි අපි ගෙමට සෙට් උනා කසුන් කොල්ලෝ සෙට් එකක් අරගෙන ආවා අපේ කොල්ලෝ සෙට් එක මේකා සංජු උබ ගිහින් කෙල්ලො ටික බලා ගනින් අපි මුන් ගැන බල ගන්නම්.මට ඒ වෙලාවේ නෝන්ඩිය වගේ මොකද අපේ මේ ගොං කසුනා මාව ඒ වෙලාවේ චාටර් කරානේ.කොල්ලෝ ගහ ගන්න සෙට් වෙනවා මට කෙල්ලො බලා ගන්නලු කමක් නැ කෙල්ලො ටික ඉදිරිපිට කියපු එක තමයි දුක.හරි මචන් කියලා කෙල්ලො ටික පැත්තකට එක්ක ගියා මම අපේ කොල්ලෝ සෙට් වෙලා මල්ලත්තවල කොල්ලොන්ට නෙලන්න.මහේෂ්,නදුන්,කසුන්,ලසිත තව කොල්ලො ගොඩක් හිටියා ඔන්න දැන් අපෙ කොල්ලො උන්ට ටෝක් කරනවා "තොපි වගෙ වල් සත්තු ටිකක් නෙවෙයි යකෝ අපි කෙල්ලෙක්ට පාඩුවේ ඉන්න දීපන් කියල අපේ කොල්ලෝ ටෝක් කරනවා"

මමත් අපේ කොල්ලොන්ට සෙට් වෙලා උන්ට නෙලුවා.මට සෙට් උනේ වලියට මිටි කොල්ලේක් කනේ පාරවල් 2ක් ගහල තල්ලු කරා ඔය විදට අපි ගහ ගත්තා.පස්සේ ආයෙත් ශෙප් උනා කොල්ලො.මොකද දන්නවාද මේක උන්ගේ ගම අපි එහේ ඉදල උන්ට නෙලන්න ගියොත් කැම නියතයි එක නිසා වැඩේ ශෙප් උනා.අනේ මන්දා මොන අවටියල් ගේම් දුන්නත් අපේ ඉස්කොලේ කාට හරි මොකක්හරි කරදරයක් නම් දු‍ටුගැමුණුවෙක් විදිහට බලාගේන ඉන්න බෑ.මට එදා තමයි එක හොදටම තේරුනේ.පාරෙදි දැක්කට කතා කරන්නේ නැති උනත් ගොඩක් ආඩම්බර උනත් අපි කරදරයක් උන විට ඒවා බලන්නේ නේ එකයි දු‍ටුගැමුණුවගේ වෙනස

දිලිනිගේ කතාව

යොව්න් වියේ පසුවන දිලිනි

මම මේක උපුටා ගත්තේ "හුදෙකලාව" ෆේස් බුක් ෆැන් පි‍ටුවෙන්.මේ ගැණු ළමයා අපිට වඩා අවුරුද්දක් බාලයි එහෙමත් නැත්නම් අපේ වයස පසුවේන අසරන ගැණුළමයෙක් මොනා උනත් මට ඒ පනිව්ඩය දකින කොට ගොඩක් දුක හිතුනා මම කවදාවත් කාටවත් අසරණයි කියල කියන්නේ නේ මොකද දන්නවාද? එයාට එයාගේ ජීවිතය ජය ගන්න අසරණයි කියලා කියන එක ලොකු බාධාවක් ඒ උනාට මේ වෙලාවේ මට ඒ කතාව කිය උනා මොකද දන්නවාද මේ කාලේ තමයි ජීවිතේ හොදම කාලේ ඉතින් අපි කරන හැම ෆන් වැඩේම කරන්නේ මේ කාලේ නේද? ඉතින් මේ ළමයාට ඒ දේවල් කරන්න අයිතියක් තියවන නේද යොව්න් වියේ පවතින ජීවිතයක් එක තැනක දුක් විදිනවා බලන්න සම වයසේ පසු වන කොල්ලේක් විදිහට බලන් ඉන්න එක ලොකු නිවට කමක් විදිහටයි මම දකින්නේ.එක නිසයි මම මේ ගැන බ්ලොග් එකට ලියන්න තිරනය කරේ මොකද මටත් වර්ණ අන්ධතාවය තියන නිසා.

                                                               දිලිනිගේ පව්ලේ අය

ඇගේ නම දිලිනි සංජීවනී කුමාරි මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයේ ගම්පොල ප්‍රදේශයේ තමයි ඇය ඉන්නේ.ඇය තමයි පව්ලේ වැඩිමල්ම දියනිය.දැනට වයස අවුරුදු 17 යි.දැනට අවුරුද්දකට කලින් හරි 1 1 /2 කලින් කලාතුරකින් වැලදෙන රෝගයක් නිසා ඇයගේ කොදු ඇට පේලේ උරහිස් දෙසට විතැන්වීමේ (Scoliosis) තත්වයක් ඇති වී තියනවා

                                                    දිලිනිගේ අස්ථි සැකිල්ල (X Ray) පිංතුරයක්

මෙය රෝගය දැනට 105 ක් වු උග්‍ර තත්වයට පත්වෙලා මේක දිගටම උනොත් දිලිනිගේ ජීවිතයට ගොඩක් අනතුරුදයක වෙන්න පුලුවන් ඇයව ඉක්මනටම ඉන්දියාවේ ඇපලෝ රොහලට අරන් ගිහින් හදිසි සැත්කමකට භාජනය කරන්න වෙනවා. ඔන්න ඔය විදිහටයි පේරාදෙනියේ ශික්ෂන රෝහලේ විශේෂ වෛද්‍ය H.J සුරවීර මහතා පවසා තිබෙන්නේ.

                                                                 
                                                                  දිලිනිගේ ස්වරුපය                              

ඉතින් මේකට සුලුප‍ටු ගානක් නෙවෙයි වියදම් වෙන්නේ ලක්ශ 21.5  ජනාධිපති අරමුදලින් ලක්ශ 1.5 අනුමත කරල තියනවා.දිලිනිගේ දෙමාපියන් උපරිම උත්සහ කරනවා මුදල් හොයන්න.එත් නැතිබැරි කම එකට හරස් වෙලා.දිලිනිගේ තාත්තා කම්කරුවෙක් දෛනිකව හොයන ගානෙන් තමයි පවුල රදා පවත්වා ගන්නේ.අම්ම ‍රැකියාවක් කරන්නේ නෑ.එක නිසා ගොඩක් අමාරුකම් වලට එයාල මුහුන දෙනවා.මා ඔයාලගේ කාරුනිකව ඉල්ලන්නේ දිලිනිට අපි වගේ ජීවිතය ජීවිතයක් ගත කරන්න්න උදව් වෙන්න.එයාට එක ලොකු උපකාරයක් වෙනව සහතිකයි

කතා කරන්න
07190771900 0776789282 07755809224


ගිනුම් අංකය
8102013908 (කොමර්ෂල් බැංකුව)

නියම පොරක් කතාවට සෙට් වුනේමි

මම වැල්ලවාය බස් එකේ තනි වෙලා ටික වෙලාවක් යනකොට මම කොන්දොස්තර අයියාගෙන් ඇහුවා කීයටද බස් එක යන්නේ කියලා.මේකා ගත් කටටම කිව්වේ මල්ලි 3.40 ට යනවා කියලා.මගේ මූන ඇබුල් උනා.දැන් වෙලාව 3.20 යි.

කමක් නැ ඉතින් මම  බස් එකේ ඉදගෙන කඩෙන් ගෙනාපු මාලු පාන් එකක් කන්න ගන්නකොටම බස් එකට 16 ක් 18 අතර කොල්ලා කාලේ පසුවන කොල්ලෙක් බස් එකට ගොඩ උනා.
නමුත් පොර අනිත් අයට වඩා වෙනස් මගේ ඉස්සරහා ශීට් එකේ පොර ඉදගෙන ඉන්නවා.අනිත් අයට වඩා ටිකක් වෙනස් කොල්ලෙක්.මට හිතුනා ටිකක් පොරත් එක්ක යාලුවෙලා කතා කරන්න.උබලා දන්නවනේ මම යාලුවන් ඇති කරගන්න ගොඩක් ආස ඩයල් එකක් කියලා.

පොර ඉන්න ශීට් එකේ පැත්තක ඉදගෙන මම හිනා උනා.පොරත් මට නිහතමානි විදිහට හිනා උනා.පස්සේ පොර කතා කරලා "සමාවෙන්න මගේ කිහිලි කරුව අරන්දෙන්න පුලුවන්ද කියල ඇහුවා"

දැන් ඔයාලට තෙරෙනවද ඒ කොල්ලා කව්ද කියලා දැන් ඔයාලට තේරෙනවද පොර කව්ද කියල පොර ආබාධිතයෙක්.

මම ටිකක් කතාවට සෙට් උනා පොරත් එක්ක.මම ශේප් එකේ ඇහුවා මොකෝ බන් උබේ කකුලට උනේ කියලා.එකා නිහතමානි විදිහට මම දිහා බලලා මචන් මට දෙවියෝ කකුල් දෙකක් දෙන්න අමතක කරලා බන්.මොනවා උනත් මගේ හිතට ආපු දුක මේක කියවන උබලට පැහැදිලි කරන්න අමාරුයි.මම ඇහුවා "උබ කොහේ යන ගමන්ද?" කියලා මචන් අපේ අම්මා මුනගැහෙන්න යනව බන් කියලා පොර සන්සුන්ව කිව්වා.

උබ මොනාද කරන්නේ බන් මම එහම අහනකොට පොර නම් කිව්වේ "මචන් මම සපත්තු හදනවා කියලා"

මගේ හිත යටින් අනේ හපොයි කියලා කියවුනා.මම ගෙනාපු කෑම පාර්සලයත් අරගෙනපොරට දීලා මචන් මම කඩේකින් කාල ඉන්නේ උබ මේ බත් එක කාපන් කියලා බත් එක පොරට දුන්නා.පොර මට අහින්සක විදිහට හිනා වෙලා කිව්වේ බය වෙන්න එපා මචන් මට කකුල් නැති උනාට මට දෙවියෝ අත් 2 දීල තියන්වා.එක නිසා මම හම්බ කරනවා.ඒක නිසා මට අනුකම්පා කරන්න එපා.

මචන් කොහොමද ඒ පොරගේ හිතේ තියන ශක්තිය.මම දැකපු අමරනීය චරිතයක් තමයි ඒ කොල්ලා.මම ගොඩක් සතුටු උනා ඒ වගේ කොල්ලෙක් මට මුන ගැහුන එක ගැන.

ආදර ප්‍රශ්න නිසා,හිත් රිදවීම නිසා දිවි නසා ගන්න රටක මේ වගේ කොල්ලෝ රටට වාසනාවක්.මම කවදා හරි ලොකු මිනිහෙක් උනොත් ආබධිතයන් වෙනුන්වෙන් ලොකු සේවයක් කරනවා

ෆෝන් පාවිච්චි කරන්නේ පරිස්සමෙන්

මට හිතුනා මගෙ බ්ලොග් එක බලන උබලත් මෙකෙන් දැනුවත් කරන්න ඕනෙයි කියලා මෙන්න මේ සීන් එක ප්‍රවෘති වල දානකොට නම් මම හිටියේ නිදාගේන අව්ලක් නැ මම තොරතුරු හොයලා බැලුවා.මේ තොරතුරු ටික නම් හොයා ගත්තේ ෆේස් බුක් එකේ "මුදුන" ෆෑන් පිටුවෙන්

ජංගම දුරකථන වල වාසය කරනා කෘමියෙක් සොයාගැනීමට වෛද්‍ය පර්යේෂණ ආයතනය සමත්වෙලා තිබෙනවා.

දැනට දින 5ක් පමණ පෙර සොයාගත් මෙම කෘමි විශේෂයේ ජීවන චක්‍රය පිළිබඳව මේ වනවිට අධ්‍යයනය කරමින් සිටින අතර මෙවන් කෘමියෙක් පිළිබඳව මෙතෙක් ලෝකයේ කිසිම රටකින් වාර්තා වී නැති බවයි ඔවුන් පවසන්නේ.

ජංගම දුරකථනයේ තිරය මතක ඇති දූවිලි දෙස හොඳින් බැලූ පසු ඒවා සෙලවෙන ආකාරයක් දක්නට ලැබුණු නිසා ඔවුන් එම තිරය අන්වීක්ෂයක ආධාරයෙන් විශාල කර බලා තිබෙනවා.

වෛද්‍ය පර්යේෂන ආයතනයේ අධ්‍යක්ෂතුමා පවසන්නේ එහිදී දක්නට ලැබුණු මෙම සත්ත්වයා "මයිට්" නමින් හඳුන්වන කෘමි සත්ත්වයා බවත්, ජංගම දුරකථනයේ අභ්‍යන්තරයේ උෂ්ණත්වයත් ඔවුන්ගේ පැවැත්මට උපකාරයක් වී ඇති බවත්ය.

විදුලි සංදේශ කොමිෂන් සභාවේ වාර්තාවලට අනුව මේ වනවිට ලංකාවේ ජංගම දුරකථන 18,866,134ක් තිබෙන අතර දුරකථන ඇමතුම් ගැනීමේදී මෙමෙ කෘමි සත්ත්වයින් ඉතා පහසුවෙන් අපේ කණට ඇතුල් විය හැකි බවයි පැවසෙන්නේ.

මෙම වර්ගයේම කෘමියෙකු වන "ස්කේබීස්" නම් මයිටයාද සමේ රෝග ඇතිකරන අතර ඔවුන් ජීවත් වෙන්නේ සම තුල කුහර සාදාගන බැවින් මෙම සත්ත්වයද ජංගම දුරකථන මාර්ගයෙන් කනට රිංගාගන කන තුළ කුහර සාදාගන ජීවත් වීමට පෙළඹුනහොත් ප්‍රතිකාර කිරීමට අපහසු බවයි එම වෛද්‍ය පර්යේෂණ ආයතනය පවසන්නේ.

ජංගම දුරකථනයේ දූවිලි බැඳී තිබීම සාමාන්‍යය දෙයක් වන නමුත් එම අංශු චලනය වන බවක් දක්නට ලැබේනම් වහාම වෛද්‍ය පර්යේෂණ ආයතනයට දැනුම් දෙන ලෙසත් ඔවුන් ඉල්ලා සිටිනවා.


විඩියෝ එකත් හොයා ගත්තා පොඩ්ඩක් බලලා ඉන්න

අපිත් පුලුවන් උදව්වක් කරමු

මචන්ලා මම මේක කොපි කර ගත්තේ ලොවෙත් නෑ ගෘප් එකෙන්.මේක පොස්ට් කරපු ඇඩ්මින් පොරවල්ලට ගොඩක් පින්.මමත් පුලුවන් විදිහට උදව් කරන්න තීරනය කරා.මේක කියවන උබලත් උදව් කරන්න ඒ අසරණ කොල්ලට.හරියට හිතල බලන්න උබටත් ඔහොම උනොත් කොහොමද කියල්ලා.වැඩි කතා ඔනේ නැ කතාව කියවිපියව්

පුංචි දරුවෙක් ලොරියක් ඇතුළේ නිදා ඉන්නවා. වටපිටාවේ ඉන්න හැමෝම ඒ වටා පිරිලා ඔහු දිහා බලා ඉන්නවා. හැමෝගේම මුහුණුවල තිබෙන්නේ දුක, කනගාටුව. “පව්” සමහරු එහෙම කියන ගමන් දරුවගේ අම්මා අතට පුංචි පුංචි මුදල් නෝට්ටු තියනවා. මේ පින්තූරය දිහා බලන්න. අපි මුලින් අදහස් කළ ආකාරයට ඔයගොල්ලන්ගේ හදවත්වලටත් එවැනි හැඟීමක් පහල නොවුණත් පුදුමයි.

මේ පුංචි පුතාගේ නම තරිඳු ශ්‍රීමාල්. වයස අවුරුදු තුනක් විතර වෙනවා. තඹුත්තේගම, තෝන්වැව ප්‍රදේශයේ තමයි ඔහු අම්මා, තාත්තා එක්ක ජීවත් වෙන්නේ. තාත්තා දුප්පත් ගොවියෙක්. හැබැයි වැඩ කරන්නේ තමන්ගේ කුඹුරුවල නමෛයි. අනුන් ළඟ. අම්මා ලීලාවතී. ඇය දියවැඩියා රෝගයෙන් කලක සිට පීඩා විඳිනවා. ඒත් එහෙම කියලා දරුවාගේ වැඩ කටයුතු නොකර ඉන්නේ නැහැ. උදේ පාන්දර අවදි වුණු වෙලාවේ ඉඳලා මල මුත්‍රා ටික සුද්ධ පවිත්‍ර කරන වැඩ ටිකේ ඉඳලා හැම දෙයක්ම තරිඳු පුතා වෙනුවෙන් කරනවා.
“මට වැඩි කාලයක් මෙහෙම වැඩ කරන්න බැරිවෙයි මහත්තයා. ඒක නිසා තමයි දරුවගේ ඔපරේෂන් එක ඉක්මනින් කරගන්න බලන්නේ. දැන් මට සවි ශක්තිය නැහැ.”

“ඒත් පුතාගේ වැඩ ටික කරනවා. මටත් ආසයි මහත්තයෝ මගේ පුතා නැගිටලා ‘අම්මේ’, ‘තාත්තේ’ කියලා කතා කරලා හිනාවෙනවා බලන්න. ඒත් මට ඒ වාසනාව නැද්ද කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා.” ඔබ කල්පනා කරයි මේ දරුවා මුහුණ දීලා ඉන්න රෝගී තත්ත්වය මොකක්ද කියලා. තරිඳු පුතා උපතින් නිරෝගි දරුවෙක්. ඒත් මාස කීපයකින් ඔහු රෝගී වෙන්න පටන් ගත්තා. මුලදීම ඇති වුණේ හිස තරමක් විතර විශාල වෙන්න පටන් ගැනීම. ඉන් පස්සේ දවසින් දවස ඒ වෙනස හැමෝටම දැනෙන විදිහට වෙනස් වෙන්න පටන් ගත්තා. “අපි දරුවව අරගෙන අනුරාධපුර රෝහලට ගියා. එතැනින් කොළඹ එව්වා. අවසානයේදී දැනගත්තා දරුවගේ හිසේ වතුර පිරෙනවා කියලා.”

මේ කාලයේදී තරිඳු වෙනුවෙන් ශල්‍යකර්මයකුත් සිදුවුණා. ඒ ශල්‍යකර්මය සිදුකළේ අවහිර වී තිබුණු නහරයක් යථා තත්ත්වයට පත්කිරීමේ අරමුණ ඇතිව. ශල්‍යකර්මය සිදුකළේ විශේෂඥ වෛද්‍ය සුනිල් පෙරේරා මහත්තයා. එතුමා කිව්වා අම්මේ මේ ශල්‍යකර්මය අසාර්ථක වුණොත් තවත් එක් ශල්‍යකර්මයකට යන්න වෙනවා. ඒක ටිකක් බැරෑරුම් එකක්. හැබැයි සාර්ථක වෙයි. එදාට දරුවා සාමාන්‍ය තත්ත්වයට ඒවි කියලා.”
“ඇත්තටම දොස්තර මහත්තයා කිව්වා වගේ පළමු එක සාර්ථක වුණේ නැහැ. ටික දවසකින් ආපහු දරුවා තුළ පරණ විදිහේ ලක්ෂණ මතුවෙන්න පටන් ගත්තා.”

ලීලාවතීලා දැන් සූදානම් වෙන්නේ ඊළඟ සැත්කමට යන්නයි. නමුත් ගැටලුව මුදල්. ඊට ලක්ෂ 10ක වගේ මුදලක් වුවමනා වෙනවා. “මේ සැත්කම සිදුකරන්නේ කොළඹ පෞද්ගලික රෝහලක. ඒ වගේම දරුවාට බද්ධ කරන වෑල් පවා හුඟක් මිලෙන් අධිකයි. ඉතින් ඒ නිසා තමයි මෙපමණ මුදලක් වැය වෙන්නේ.” මේ වෙද්දි ලීලාවතීලා සතුව තිබෙන්නේ රුපියල් ලක්ෂයක වගේ මුදලක්. ඔවුන් තව රුපියල් ලක්ෂ 9ක් සොයාගත යුතුයි.
“දුප්පත් අපිට ලක්ෂයක් කියන්නෙත් ලොකු මුදලක්. එහෙව් එකේ ලක්ෂ 10ක් කියන්නේ කොයිතරම් ලොකු මුදලක්ද මහත්තයා. ඒත් අපි මේ උත්සාහය අත් හරින්නේ නැහැ.” තරිඳුගේ දෙමාපියන් හා දුප්පත් ඥාතීන් මේ වෙද්දි හැම තැනම ඇවිදිනවා. දන්න දන්න හිතවතුන් ළඟට යනවා. ඒ යන්නේ තරිඳුවත් එක්කාසු කරගෙනයි.

“මට නින්දක් නැහැ. තරිඳුගේ තාත්තා කුලී වැඩට ගියාම මම ගෙදර මේ දරුවා එක්ක කඳුළු හලමින් ජීවත් වෙනවා. අවුරුදු තුනක් වුණත් තවම අම්මේ, තාත්තේ කියලා විතරයි හරියට කතා කරන්නේ. ඔළුව උස්සලා බලන්න බැහැ. සමහර වෙලාවට එයා වේදනාව ඉවසා ගන්න බැරිව අත් දෙකින් මුහුණ පවා තුවාල කරගන්නවා. මේවා බලා ඉන්න බැරි නිසා තමයි අපි පාරට බැස්සේ මහත්තයා” ලීලාවතී ඇඬූ කඳුළින් කිව්වා. ඔබට පුළුවන් මේ දරුවා යථා තත්ත්වයට පත්කරන ශල්‍යකර්මයට උදව් වෙන්න. අපි බොහොම දයාබරව ඒක මතක් කරනවා.

ඔවුන්ගේ ගිණුම් විස්තර: හේරත් මුදියන්සේලාගේ ලීලාවතී
219-2-001-5-8357740 මහජන බැංකුව, තඹුත්තේගම.
දුරකතනය: 071-0913296

අපි තොරනක් හැදුවෙමු

මොනා උනත් මට නම් හිතෙන්නේ අපේ කොල්ලෝ තරම් සමාජ සේවයේ යෙදෙන කොල්ලෝ ටිකක් මේ මුලු බුත්තලම හෙව්වත් හම්බවෙන්නේ නැ කියන එක තමයි.අපි 9 වසරේ දි හැදුවා පන්සලේ තොරණක් මොනා උනත් අපි පට්ට විදිහටම හැදුවා.මට මතකයි මගේ යාලුවෙක් තොරන හදන්න ගිහින් හොදටම කරන්ටෙක වද්ද ගත්ත විදිහ මොනා උනත් ඒ දවස් මතක් වෙනකොට නම් මාර විදිහට ආස හිතෙනවා.පස්සේ අර තොරන්වල තියන ෆ්ලැෂ් කොටේ නිසා තොරනේ තියන එක එක බල්බ් ගැහෙනවා.අනේ මන්දා මට හිතා ගන්නත් බැ උන දේට මොනා උනත් තොරනක් හදනකොට අමතර කියල බල්බ් තියෙන්න ඔනේ නේ.එහෙම කියල එක බල්බ් එකක් වත් අපේ ගොන් හරක් තියලත් නැ.උන්ට බැනලා වැඩක් නෑ.අපි තාම පොඩි ලමයි නේ.ඔය වගේ අත්දැකීමට කාටවත්  අපිට හමු වෙලා නෑනේ.
කමක් නැ.කොල්ලො ටික කතා උන අපි ගෙදරින් බල්බ් 3 ගානේ වත් ගේමු කියලා.ඒ යෝජනාව දැම්මේ අපේ පංතියේ කසුන්.

ආ කසුන් කියන්නේ මගේ හොදම යාලුවන්ගෙන් එක්කෙනෙක්.පොර හොද මීටරයක් ඉස්කොලේ ගාවම තමයි ගෙදරත් තියෙන්නේ.

කොල්ලො ඔක්කොම ගෙදර ගියා බල්බ් ගේන්න.ඔන්න ඉතින් මමත් ගෙදර ගියා.පොසොන් පෝය දවසේ.මම අම්මට කිව්වා අම්මා බල්බ් 3ක් ඕනේ අපෙ තොරනේ බල්බ් ගැහිලා අම්මා කිව්වා එහෙනම් කඩෙන් අරන් එන්න මම සල්ලි දෙන්නම්.ගෙදර බල්බ් නම් හරියටම තමයි තියෙන්නේ කියලා.
මම පටස් ගාලා ටව්න් එකට දුවල්ලා ගියා

අනේ කරුමෙක මහත එක කඩයක් වත් ඇරලා නෑ.දැන් ඉතින් මොකද කරන්නේ කියල කල්පනා කර කර ඉන්නකොට.මගෙ ටිකිරි මොලේට පොඩි අදහසක් ආවා.හොද වෙලාවට අපේ අප්පච්චි ගෙදර එදා හිටියේ නෑ.මම ශෙප් එකේ මැද සාලෙට ගිහින් එකේ තියන බල්බ් එක ගැලෙව්වා.පස්සේ
මම මගෙ කාමරේ බල්බ් එකත් ගැලෙව්වා.දැන් බල්බ් 2ක් තියන්වා.තව එකක් ගලවන්න ගියොත් වැඩේ මාට්ටු වෙයි කියල හිතලා එහා ගෙදර ඇන්ටිලාගේ ගෙදර වත්තේ තිබුන බල්බ් එකත් ගැලෙව්වා.

මොනා උනත් ඒ මාසෙම ඇන්ටිලා ගමේ ගිහින් තිබුනා.එක නිසා අව්ලක් තිබුනේ නැ.දැන් මම පටස් ගාල ගියේ තොරන හදන තැනට තමයි.හවස් වෙනකොට අම්ම ලයිට් දාන්න හදනකොට තමයි වැඩේ මාට්ටු වෙන්නේ.කමක් නෑ.මම බල්බ් අරන් ඇවිල්ලා තොරන හරියට යනකොට අපේ
කොල්ලොත් බල්බ් අරන් ඇවිල්ල තිබුනා.මම ශේප් එකේ කොල්ලොන්ගෙන් ඇහුවා "මචන්,උබල කොහොමද බල්බ් ගත්තේ කියලා" එකෙක් කිව්වා මම නම් ටව්න් එකෙන් ගත්තේ කිව්වා.මට මාර පුදුමයි අනේ මම ටව්න් ගියා එක කඩයක් ඇරලා නෑ.එත් මේකා ටව්න් එකෙන් බල්බ් එකක් අරගෙන
 ගොඩක් හිතන්න ඕන ප්‍රශ්නයක්.කමක් නෑ.මම අනිත් අයගෙනුත් ඇහුවා "උබල කොහොමද බල්බ් ගත්තෙ?" කියල
උනුත් මම වගේ තමයි ගෙදරින් උස්සලා බල්බ් ටික.කමක් නැ මොනා උනත් වැඩේ ගොඩම තමයි.තොරන නියමටම වැඩ කරනවා.ඒත් මට ලොකු ප්‍රශ්නයක් තියන්වා. අර කොල්ලා ටව්න් එකේන් බල්බ් ගත්තේ කොහොමද? මම ආයෙත් පොර ලගට ගියා ගිහින් ඇහුවා

 "කොහොමද මචන් උබ බල්බ් ගත්තේ" කියලා.පොර කිව්වා මෙකයි මචන් මම කරේ මම බල්බ් කඩෙට ගියා කඩේ වහල නමුත් මම කඩේ ඉස්සරහ බල්බ් වැලෙන් බල්බ් 3ක් ගලවලා කොලයක ගලවපු බල්බ් 3ට සල්ලි මෙන්න කියල ගහලා රුපියල් 160 කොලෙටම අලවලා හෝල්ඩයේ අස්සේ ගැහුවා කිව්වා.ඔන්න ඔය විදිහට තමයි අපි තොරන් හැදුවේ

තොරන හදලා පෙන්නලා එක අස්කරන දවසේ මට අපේ ගෙවල පැත්තේ සර් කෙනෙක් ගේ පංතියක් තිබුනා.ඒක නිසා එන්න උනේ නෑ මටත් තොරන අස් කරන්න අනෙ මම අවිල්ලා බැලිනම් තොරන අස්කරලා මම ඇහුවා අපෙ කොල්ලොන්ගෙන් මචන් මගේ බල්බ් ටික කෝ කියල.මුන් ගත් කටටම කිව්වේ උබේ බල්බ් තියා අපෙ බල්බ් වත් අපිට නෑ කියල බල්බ් මාරු වෙලා.මගෙ බල්බ් ටික නැති වෙලා.

ඉදල ඉවරයි.

කමක් නැ මම දැන් ගෙදරින් ශේප් වෙන්න පුලුවන් අල්ලපු ගෙදර නැනන්දා තමයි කේස් එක ෆයිල් කරොත් කරන එකම එක්කේනා මගේ අතේ ඉතුරු වෙලා තිබුනා රුපියල් 100ක් මම ශේප් එකේ අර කොල්ලා කරපු වැඩේම අල්ලපු ගෙදර නැන්දටත් කරල තිබුනා.ඇන්ටි බල්බ් එක ඉස්සුවාට සමා වෙන්න මෙන්න සල්ලි තියනවා මෙකෙන් තරහ නැතුව තව බල්බ් එකක් ගන්න.ඇන්ටිට ගොඩක් පින්.මම දැන්  ඉන්නේ 12 වසරේ තාම ඇන්ටිට මතකයි ඒ බල්බ් හොරකම.වැඩේ කරේ මම කියල දන්නේ නැ ඇන්ටි

ලොවෙත් නැති චාටරයක් කාපු දවසක්

හැමදාම වගේ මොන වැඩේ කරත් චාටර්ම වැඩේ වෙන්නේ මටම තමයි.මම 11 වසරදි ටිකක් අන්ඩයා.ඔය කිව්වට අපේ පංතියේ හැම එකාම එහෙමයි.අපිට සිංහල උගන්න හිටියා නියම සර් කෙනෙක්.හරියට ඇට සැකිල්ල වගේ.හරිම කෙට්ටුයි. හැමදාම මොන දේ කරන්න ගියත් අල්ලගන්නේ මාවම තමයි ඒ සර් අල්ල ගන්නේ.මොනා උනත් සර් අපේ පංතියේ කෙල්ලොන්ට නම් මෙල්ල වෙනවා.

ඒක අපේ කොල්ලොන්ට හොදටම තේරුනේ අපේ පංතියේ ඉන්නවා අකිල කියලා මගේ යාලුවෙක්.මොනා නැතත් පොර ක්‍රීඩා වලට නම් නියමටම දක්ශයි.ඉතින් අපි 11 වසරේ දි අපේ ඉස්කෝලේ තමයි කලාප තරග තිබුනේ.ඉතින් වෙන ඉස්කෝල වලින් කෙල්ලො,කොල්ලෝ ජැන්ඩි පහට බැහැලා හිටියා.අකිලත් එදා සෙල්ලම් කරනවා.පොර ඉන්නේ මීටර් 100 දුවන්න.අපිට ඒ වෙලාවේ සිංහල සර් ගේ පීරියඩ් එක දැන් අපි පන්තියේ. අපේ කොල්ලෙක් මීටර් 100 දුවනවා.අපිට බලාගෙන ඉන්න බැ මොනා උනත් අකිල අපේ කොල්ලෙක් නේ.අපේ පන්තියේ කොල්ලො ටික කතා කරලා "සර් අපේ අකිල රේස් දුවනවා අපි ටිකක් බලලා එන්නද?" කියලා ඇහුවා.අනේ කරුමෙක මහත ගත් කටටම සර් "බෑ එහෙම තොපිට යන්න දෙන්නේ නෑ මගේ පීරියඩ් එකේ"කියලා සර් කිව්වා.

අනේ මන්දා මට ඒ වෙලාවේ එපා වෙලා තිබුනේ මුලු සිංහල විෂයම.කමක් නැ අපි කටවහගෙන හිටියා.පස්සේ අපේ පංතියේ කෙල්ලොන්ට අපි කිව්වා "උබලා සර්ටම කියලා බලපන් කියලා" මොනා උනත් අපේ පංන්තියේ කෙල්ලෝ ඔනෙම වෙලාවක අපිට ෆුල් සපොට් එක දෙනවා.අනේ...සර්.පව්නේ....අකිල..අපි ටිකක් බලලා එන්නම්කෝ...අනේ සර් කියල තත්පරයක් නැ.හරි හරි එහෙනම් ගිහින් බලලා එන්නකෝ කිව්වා.අපි දැන ගත්තේ එදා තමයි අපෙ  සර් නියම පැනියා කියලා.

මම ඔය කාලෙදි ටිකක් අන්ඩයා.මම ඔයාලට කලිනුත් කියල තියනවනේ.අපි එක පාරක් පංතියේ ගුරුවරු නැති වෙලාවේ චූට් ආතල් බජව්වක් දැම්මා.අනේ කරුමෙක මහත අපි බජව්වේ ගන්න අතල් ඔක්කොම සර් එහා පැත්තෙන් බලාගෙන ඉදලනේ.ඒ වේලාවේ සර්ගේ අතට අහුවුනේ කොස්ස අනේ අපේ කොල්ලො
 සෙට් එකම ලොවෙත් නැති වෙන්න ගුටි කෑවා කොස්සෙන්.මොනා උනත් වැඩේ චාටර්.කමක් නෑ අර මොකෙක්ද එකෙක් කියල තියනවනේ

 "ගුරුවරයා දයාවෙන් දෙන දඩුවම ඉවසන්න බැරි එකා සමාජෙන් දෙන දඩුවම බොකෙන්ම ඉවසන්න ඔනේ කියලා"

මොකා කොහොම කිව්වත් අපි කෙල්ලො ඉදිරිපිට ගුටි කෑවා.එක තමයි ගොඩක් චාටර් උන සීන් එක
අනෙ මන්ද එදා අපිට තිබුනෙ ගොඩක් තරහක්ම තමයි.අපේ කොල්ලෙක් ඉන්නවා පොර නියම චිත්‍ර කාරයා.පොරටත් මලේ මල.පොර නිකන් ඉන්න ගමන් චිත්‍ර අදිනවා.ඒ වෙලාවේ ඇන්දේ අපේ සිංහල සර්.කොස්සක් අතේ තියගෙන අපි දිහා බලන් ඉන්නවා ඇදලා අනෙක් කොල්ලට පෙන්නුවා.ඒක පොරට යට ඇදුමක් අන්දලා එහා පැත්තේ කොල්ලට යැව්වා.ඒකා රැව්ලක් දාල අනිත් එකාට යැව්වා.

ඔය විදිහට අපේ මුලු පංතියෙම කොල්ලො චිත්‍ර අලංකාර කරා.ඕක මගේ ලගට එනකොට හරියට චිත්‍රය සුපර් මැන් වගේ.යට ඇදුමක් ඇද ගත්තු කන්නඩි දාපු කසග ශරිරයක් ඇති පොරක් සුපර් මෑන් ගේ වගේ ලෝගුවක් දාගෙන කොස්සක් උඩ නැගලා කොල්ලො පස්සෙ එලවනව
ඇදල.

එක දකින හැම කෙනෙක්ටම හිනා යනවා බඩ පැලෙන්න.යටින් ගහලා Vipul-Man කියලා.මම කලින් දවසේ ඉස්කොලේ ආවා.ඔවා ඔක්කොම අමතක කරල සුපුරුදු විදිහට පන්තියේ සිංහල පීරියඩ් එකේ ඉන්නවා.මොනා උනත් මම සිංහල ගෙදර වැඩ නොවරදවාම කරනවා.මොකඩ දන්නවාද
සර් ඉස්සෙල්ලාම බලන්නේ මගේ පොත.

සර් දන්නවා මම අන්ඩයා කියලා."ඊයේ ගෙදර වැඩ කරපු අය පොත් අරන් පොත් එකතු කරල මේසේ උඩ තියන්න.මම ඒවා බලනකම් 8 වෙනි පාඩමේ කවි ටික පාඩම් කරලා තියෙන්න ඔනේ.
කවුරු හරි කැගහල අහු උනොත් මම එකගේ කන පලනවා." අපිත් සර් කියන විදිහට කරා.මොනා උනත් මම පිලිවෙලකට පොත තියන් ඉන්නේ සිංහල විශය තමයි.

දැන් සර් පොත් බලනවා අපි පාඩම කියවනවා.ටිකක් වෙලා ගියාට පස්සේ සර්ගේ මූන ඇබුල් උනා හරියට HCL අම්ලයට මැග්නීසියම් දැම්මා වගෙයි.
එකපාරම සර් නැගිටලා

"මේ පොතේ අයිතිකාරයා කව්ද?"

කොල්ලො ඔක්කම හොදටම බය වෙලා.මමත් බැලුවා සර් දිහා අනේ දෙවියනේ මේ මගේ පොත නේ.ඉදලා ඉවරයි.කොල්ලො කියනවා මචන් ඕක සංජුවගේ පොත බන්.මට මුනු මුනු සද්දේ නම් හොදට ඇහෙනවා.ආයේ සර් කැගහනවා "කන පලා ගන්න කලින් මේ පොතේ අයිතිකාරයා කවුද කියනවා..."

මොනා උනත් මම වැරද කරල නෑ නේ.මගෙ පොත තමයි ඔතනින් පිලිවෙලකට තියන එකම පොත.මම රේස්පා නැකිට්ටා.

"ආ තමුසෙගේද පොත".මමත් "ඔව් සර්" කියල කිව්වා. පෙරලුවා මුල් පිටුව.අනෙ මන්ද මට ඒ වෙලාවේ මගෙ කලිසම නැ වගේ කියල හිතුනා.මොකක් දන්නවද? සීන් එක අපි කලින් දවසේ අර චිත්‍රයක් ඇන්දේ.මම මතකද කිව්වේ අර Vipul-Man අනේ මුන් ටික එක ඇදල තියෙන්නේ මගෙ පොතේ මුල් පිටුවේ නේ.
මමත් හරක වගේ පොත බලන්නේ නැතුව බැග් එකට දැම්මා.ඔකයි ඔතන උන සීන් එක.

"මෙහෙමද මෝඩයෝ පොත් වලට සලකන්නේ"

මරණ 2 ක් මැද මිනිහෙක් පැනිත් කැවලු වගේ.මට එක කියනකොට හිනත් ටිකක් ගියා.බොහොම අමරුවෙන් මම ඒක නතර කර ගත්තා.

"ආ තමුසේ වැරදි කරල මෙතන හිනා වෙන්නත් එනවා නේද?.මොඩයා, ගහපන් මේතන දන".

අනෙ මන්දා අපේ කොල්ලෝ කරපු වැඩෙන් මම තමයි චාටර් කෑවේ.හැබෙයි මට එකක් ආඩම්බරෙන් කියන්න පුලුවන්.මම එච්චර චාටර් කෑවත්
 මම අපේ කොල්ලෝ පාවල දුන්නේ නේ.මගේ යාලුකම මම උපරිම ආරක්ශා කරා ඒ දවස් වල.

මමත් බ්ලොග් එකක් ලියමි

මගේ නම සංජය හර්ෂන.අපේ කොල්ලෝ නම් කියන්නේ ප්‍රොෆෙසර් කියල තමයි.හැබෙයි අපේ ගෙවල් පැත්තේ සෙටාර් එක නම් කියන්නේ සංජු කියලා තමයි.සමහරු එක එක ඒවා කියනවා මෝඩ සංජු,පිස්සු සංජුවා හැබැයි මට ඔනේම තැනක යාලුවො ඉන්නවා ඉස්සෙල්ලාම ටික කියවලා බැලුවම උබලට හිතෙන්න ඇති අර dialog ඇඩ් එක මේකා දානව කියලා.

උබලය කෙසේ වෙතත් ලියපු මටත් එක තේරුනා.ඕවා අමතක කරන්න.එක නෙවෙයි
අනේ මන්ද මචන්ලා මට ගොඩක් කාලෙක ඉදලා ලොකු ආසවක් තියනවා බ්ලොග් එකක් ලියන්න.
එකයි මමත් බ්ලොග් එකක් ලියන්න තීරනය කරේ.උබලා දන්නවත් ඇති මම ගැන නම්.මම ෆෙස් බූකියේ නම්
ඉන්නේ Sanjaya Harshana කියලා.ඔය ඉදලා හිටල My space,Twitter වගේ
 සමාජ ජාලත් නිකමට වගේ යනවා.හැබැයි වැඩිපුර ඉන්නේ නම් බූකියේ තමයි

 මම පදිංචි වෙලා නම් ඉන්නේ බුත්තල ටවුන් එකේම තමයි.මට මල්ලි කෙනෙක් ඉන්නවා.පොර මාර කරදර කාරයෙක්  වෙලවකට නමුත් පොර මම සැරෙන් ටෝක් කොරොත් නම් පාඩුවේ ඉන්නවා.මොනා උනත් මම ගෙදරදි නම් ගොඩක් හොද දැහැමි ජීවිතක් තමයි ගත කරන්නේ.මේක බලන උබලටම පස්සෙ තෙරෙයි මම ගෙදරින් පිට කරන පිස්සු වැඩ ගැන.

හැබෙයි මගේ ප්‍රතිපත්තියක් තියනවා අරක්කු,සිගරට් හෝ වෙනත් එක එක ජරාව බොන්නේ නැ කියලා.එක නම් ජීවිතේට කඩලා නම් නැ.

මගේ අම්මා ටීචර් කෙනෙක් වගුරුවෙල ඉස්කෝලෙ තමයි උගන්නන්නේ.ආ..මට අමතක උනා නේ.වගුරුවෙල ඉස්කොලේ කිව්වේ බුත්තල තියෙන ඉස්කෝලයක්.බෝඩ් වල නම් ගහල
 තියෙන්නේ නම් මො/වගුරුවෙල මහා විදුහල.නමුත් අපේ කොල්ලෝ ඔය ඉස්කෝලත් එක්ක පොඩ්ඩක් ඇරියස් මොනා උනත් මේ ලොකේ හොදම අම්මා ඉන්නේ මටම තමයි.ඕනේ දෙයක් අහන්න පුලුවන් අපෙ අම්මත් එක්ක.

අපේ අප්පච්චි ග්‍රාම නිලධාරිවරයෙක්.මොන උනත් අප්පච්චිට මම ගොඩක් බයයි.හැබැයි අප්පච්චි මට කවදාවත් ගහලා නැ.අප්පචි දෙන ටෝක් වලට තමයි ඇඩෙන්නේ.එක නිසා ෆුල් ශෙප් එකේ තමයි ඉන්නේ මම අප්පච්චි ඉන්නකොට ඉන්නේ..
මම දිලා තියන ගේම් අපේ අප්පච්චි දන්නවා නම් ජීවිතේට මට පුතා කියල නම් කතා කරන්නේ නෑ ශුවර්.

අපේ ආත්තම්මත් ඉන්නේ අපේ ගෙදරම තමයි.ටිකක් කන් ඇහෙනවා අඩුයි එත් මම අම්මගෙන් හරි අප්පච්චිගේන් කියක් හරි කඩා ගන්න බැරි උනොත් ඉස්සෙල්ලාම කරන්නේ අත්තමට පචයක් ඇරලා කියක් හරි නයට ඉල්ල ගන්න එක තමයි ඉතින්.මොනා උනත් මම මගේ පවුලේ අයට පනටත් වඩා අදරෙයි.මොනා නැතත් මට ඉන්නවා නියම යාලුවො සෙට් එකක් නම්.මගේ බච්චා කාලේ ඉදන්ම හොදම යාලුවො.අපි සෙට් එක තමයි හොද හොද ගේම් දෙන්නේ.

ආ..මම යන ඉස්කොලේ කිව්වේ නෑ නේද? මම යන්නේ බුත්තල පට්ටම ඉස්කොලෙට තමයි.මො/දුටුගැමුණු මහා විදුහල.සිරා කොල්ලො ඉන්නේ මේ ඉස්කොලේ විතරයි.මොනා උනත් අපේ ඉකොලේ කොල්ලෝ චාටර් නෑ.එකයි අනිත් ඉස්කොල වලින් අපේ ඉස්කොලෙට එන්නේ.මම දැන් 2013 Bio තමයි කරන්නේ.එක හින්දා ටිකක් වෙලාව කන්න අමාරුයි මොනා උනත් 2013 දි ලියන්න ඔනේ නේ exam.

එක වෙලාවකට හිතෙනවා ඉගෙන ගන්න එක තරම් අමාරු වැඩක් මේ ලොකේ කොහෙවත්ම නැ කියලා.මට එක ගොඩක්ම හිතෙන්නේ අපේ සර් ගේ ටිවුෂන් ක්ලාස් එකේදි ඩෙස් පුටු රත් වෙනකම් පැය 5-6 විතර පස්ස තියගෙන ඉන්න වෙනකොට තමයි.මම ක්ලාස් එකේ දැනට ආසම වචන ටික තමයි.අදට පන්ති ඉවරයි.අයෙත් ලබන සතියේ පන්ති තියෙනවා කියන එක තමයි.නමුත් අපේ ක්ලාස් එකේ කෙල්ලෝ ආසම නැති වචනෙත් එකම තමයි.එයාලට නම් පැය 24 ම පුටුව ගිනි ගන්නම් උනත් ඉදගෙන ඉන්න පුලුවන්.මම නම් දන්නව හේතුව නම් හැබැයි මෙක බලන උබලා මම ගැන වැරදියට නම් හිතන්න එපා.

ඔයාලා දන්නවනේ පෘශ්ඨ වර්ගඵලය අඩු තැනක හා පෘශ්ඨ වර්ගඵලය වැඩි තැනක අතර ඇති වෙනස්කම.පෘශ්ඨ වර්ගඵලය අඩු තැනක වස්තුවේ බර දරා සිටින්න අමාරුයි.එත් පෘශ්ඨ වර්ගඵලය වැඩි තැනක එක ගොඩක් දැඩිව දරා සිටිනවා.එක තමයි මේ කෙල්ලොන්ටත් වෙලා තියෙන්නේ.අපේ පස්ස පැත්තේ පෘශ්ඨ වර්ගඵලය ගොඩක් අඩුයි එක නිසා අපිට පැය 2 ක් වත් ඉදගෙන ඉන්න බැ.හැබැයි අපේ පංතියේ කෙල්ලොන්ගේ නම් ඕක ගොඩක් වෙනස්.එයලාගේ පෘශ්ඨ වර්ගඵලය ගොඩක් වැඩි.එක නිසා ඔනේම තැනක මාස 6-7 උනත් ඉදගෙන ඉන්න පුලුවන්.

කොහොමද?මගේ ටිකිරි මොලේ.


එක නිසා මේ කෙල්ලොන්ට දොස් කියල වැඩක් නෑ.මොනා උනත් exam වලින් නම් වැඩියින්
ලකුනු ගන්නේ කොල්ලොම තමයි.මේක බලන සමහර කෙල්ලො මාත් එක්ක පුපුර පුපුර ඇති.අනේ මම එයාලට කියන්නේ  "ඔවා ගනන් ගන්න එපා"මම වැඩිපුරම කිව්වේ අපෙ පංති එන කෙල්ලොන්ට.ඔයාලට නෙවෙයි හොදේ :D.